Τα παιδιά στην Αμερική αρχίζουν να παίζουν βιντεοπαιχνίδια από ηλικία τεσσάρων ή πέντε χρονών. Κάποτε αυτό προκαλούσε ανησυχία στους γονείς. Τώρα όμως πολλοί ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να παίζουν βιντεοπαιχνίδια. Και τούτο γιατί όσο καλύτερα εξοικειωμένος είναι ένας νέος με αυτά τόσο ευκολότερο είναι να κάνει μια λαμπρή καριέρα στον συνεχώς διευρυνόμενο τομέα της τεχνολογίας βιντεοπαιχνιδιών.
O Τζέησον Κένυον παίζει βιντεοπαιχνίδια με πάθος, που λίγο απέχει από τον εθισμό. Οι γονείς του ανησυχούν. Όπως λέει ο ίδιος: «Δεν τους αρέσει καθόλου που ασχολούμαι με βιντεοπαιχνίδια. Με συμβουλεύουν να τα παρατήσω και να αρχίσω μια αληθινή καριέρα».
Αλλά ο Τζέησον δεν συμφωνεί μαζί τους κι ούτε σκοπεύει να ακολουθήσει την συμβουλή τους γιατί είναι πεπεισμένος πως ότι κάνει τώρα οδηγεί σε αληθινή καριέρα. Κατά την έκφρασή του: «Μετά από 2 χρόνια που θα πάρω το πτυχίο μου ελπίζω να βρω δουλειά σε βιντεοπαιχνίδια πιο εύκολα από ότι σε άλλους κλάδους. Είμαι βέβαιος πως θα έχω καλό μέλλον».
Ο Τζέησον Κένυον είναι ένας από τους πάμπολλους νέους που επιδιώκουν να σταδιοδρομήσουν ως σχεδιαστές βιντεοπαιχνιδιών. Παρακολουθεί σχετικά μαθήματα στο Κολλέγιο Μοντγκόμερι του Μέρυλαντ. Η Ντέμπορα Σόλομον είναι καθηγήτρια εκεί. Εκτιμά ότι το μέλλον της βιομηχανίας βιντεοπαιχνιδιών είναι λαμπρό. Όπως επισημαίνει: «Η τεχνολογία των βιντεοπαιχνιδιών έχει γίνει περιζήτητη σε κάθε τομέα, από τις ένοπλες δυνάμεις και την εσωτερική ασφάλεια μέχρι την ιατρική περίθαλψη και την βιοτεχνολογία. Την χρησιμοποιεί ακόμα και ο διαφημιστικός κλάδος».
Κατά την Ντέμπορα Σόλομον, το Αμερικανικό δημόσιο δαπανά εκατομμύρια δολάρια στην ανάπτυξη εκπαιδευτικών βιντεοπαιχνιδιών για τις διάφορες υπηρεσίες του. Λόγου χάριν, οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ έφτιαξαν σειρά βιντεοπαιχνιδιών τα οποία προβάλουν τις ευκαιρίες επαγγελματικής απασχόλησης που προσφέρει ο Αμερικανικός Στρατός. Τα βίντεο αναρτήθηκαν κατόπιν στον κυβερνοχώρο όπου και τα βλέπουν δωρεάν οι ενδιαφερόμενοι νέοι.
Ο Ντέϊβιντ Βερσάου είναι οικονομικός διευθυντής της εταιρείας Γουήλ Ιντεράκτιβ που σχεδιάζει βιντεοπαιχνίδια με σημαντικούς στόχους, όπως είναι η αποτροπή αυτοκτονιών, η διδασκαλία σε αξιωματικούς ασφαλείας μεθόδων απελευθέρωσης ομήρων και η εκπαίδευση νοσοκομειακού προσωπικού. Η ζήτηση γι αυτά τα λεγόμενα σοβαρά παιγνίδια αυξάνεται συνεχώς. Σύμφωνα με τον Βερσάου: «Πρόκειται για ένα επικοινωνιακό μέσο, την σπουδαιότητα του οποίου μόλις αρχίσαμε να κατανοούμε. Η οικονομική κατάσταση τον τελευταίο καιρό έχει επιβραδύνει κάπως τις δραστηριότητές μας. Οπωσδήποτε όμως, ο τζίρος μας είναι τώρα μεγαλύτερος από ποτέ άλλοτε».
Ο Μπράϊαν Ντόϊλ αντιλήφθηκε γρήγορα την ισχύ των βιντεοπαιχνιδιών. Ύστερα από σχετικές πανεπιστημιακές σπουδές ίδρυσε εταιρία παραγωγής εκπαιδευτικών βίντεο με γνώμονα το εξής σκεπτικό: «Κάθε νέα γενιά έχει εντελώς δικό της τρόπο μάθησης. Χρειαζόμαστε φρέσκιες μεθόδους διδασκαλίας των σημερινών νέων. Τα βιντεοπαιχνίδια είναι μια από τις μεθόδους που υπόσχονται να έχουν εξαιρετικά μεγάλη αποτελεσματικότητα».
Λόγω της συνεχώς αυξανόμενης ζήτησης η περιοχή της Αμερικανικής πρωτεύουσας έχει σήμερα κάπου εκατό τεχνολογικές εταιρείας που ειδικεύονται σε βιντεοπαιχνίδια. Ο τομέας προσελκύει τόσο νέους όσο και νέες. Η Τζεν Τόνον, που θα αποφοιτήσει αργότερα φέτος, έχει ήδη προσληφθεί σε μια τέτοια εταιρεία. Διαπιστώνει ότι οι γυναίκες στην βιομηχανία αυτή είναι σήμερα σχετικά λίγες αλλά δεν έχει καμιά αμφιβολία πως ο αριθμός τους θα αυξηθεί σταδιακά.
Αναλυτές λένε πως οι εταιρείες που παράγουν τα λεγόμενα σοβαρά βιντεοπαιχνίδια εξακολουθούν να συνιστούν μικρό μόνον τμήμα της ευρύτερης βιομηχανίας. Είναι όμως βέβαιοι ότι το κομμάτι αυτό συνεχώς θα μεγαλώνει καθώς μπαίνουν στην αγορά ολοένα και περισσότεροι νέοι που μεγάλωσαν παίζοντας βιντεοπαιχνίδια.