Η κρίση στην Ουκρανία βρίσκεται στο επίκεντρο της διεθνούς προσοχής και καθημερινά δημοσιεύονται δεκάδες άρθρα με αναλύσεις για τα αίτια και τις πιθανές λύσεις του προβλήματος.
Αποσπάσματα από ορισμένα άρθρα που δημοσιεύτηκαν σε μέσα ενημέρωσης ανά τον κόσμο είναι τα εξής:
“Είναι η Κριμαία η νέα Γιουγκοσλαβία”, άρθρο γνώμης του Τζοέν Μπίτνερ, πολιτικού συντάκτη στην γερμανική εφημερίδα Die Zelt, δημοσιευμένο στην αμερικανική εφημερίδα New York Times.
“Όπως συνέβη και με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ο λαός της Κριμαίας σήμερα αναγκάζεται να επιλέξει εθνικό προσδιορισμό. Παρότι ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι το αποκαλούμενο δημοψήφισμα θα οδηγούσε σε ένωση με την Ρωσία, το πάθος με το οποίο και οι δύο πλευρές, οι φιλο-ρώσοι και οι φιλο-ουκρανοί, υπερασπίστηκαν τις θέσεις τους προκάλεσε έκπληξη.
Το δημοψήφισμα έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην διαίρεση των κατοίκων της περιοχής. Ομάδες με διαφορετικές κουλτούρες και εθνικούς προσδιορισμούς που συνυπήρχαν αρμονικά για πολλά χρόνια, ξαφνικά αισθάνθηκαν να απειλούνται η μία από την άλλη. Για το 60% του πληθυσμού που αισθάνονται ρώσοι, υπεύθυνοι για το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί είναι το υπόλοιπο 40% που είναι ουκρανοί.
Οι φιλο-ουκρανοί ανταπαντούν ότι όσοι υποστηρίζουν πως οι διαδηλωτές στο Κίεβο είναι φασίστες πάσχουν από κατάλοιπα του κομουνιστικού καθεστώτος του παρελθόντος.
Συγκρίνοντας την κατάσταση με αυτή της Γιουγκοσλαβίας, όπως οι βόσνιοι φοβόντουσαν την ηγεσία των σέρβων, έτσι και εδώ οι τάταροι, φοβούνται την ηγεσία των ρώσων, καθώς στο παρελθόν έχουν υποστεί διώξεις από τα σοβιετικά καθεστώτα.
Οι τάταροι, όπως και οι τσετσένοι, ισχυρίζονται ότι επιθυμούν ειρήνη. Μπορούν όμως να το εγγυηθούν; Τι θα συμβεί αν οι τσετσένοι τζιχαντιστές θεωρήσουν ότι η προστασία των αδελφών τους στην Κριμαία είναι ένας σκοπός που αξίζει να θυσιαστούν;”
“Η απειλή της Ουκρανίας είναι εκ των έσω” σχόλιο του Ρόμπερτ Ινγλις, διευθυντή του USC School of International Relations, στην εφημερίδα Los Angeles Times.
“Είναι σύνηθες τις τελευταίες ημέρες να χαρακτηρίζουν τον ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, παρανοϊκό που έχει χάσει την αίσθηση με την πραγματικότητα. Ωστόσο, οι κατηγορίες για “νεοφασίστες εξτρεμιστές” στους κόλπους του κινήματος που απομάκρυνε την κυβέρνηση του Προέδρου Γιανούκοβιτς, αλλά και στους κόλπους της νέας κυβέρνησης, αξίζει να τεθεί υπόψην.
Η ενίσχυση των ουκρανών εθνικιστών θα προκαλέσει το ίδιο σημαντικά προβλήματα στη χώρα από όσα οι ενέργειες του Πούτιν στην Κριμαία. Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι οπαδοί μιας απαράδεκτης ιδεολογίας.
Πάρτε για παράδειγμα το Κόμμα Σβόμποντα, το οποίο κατέλαβε πέντε έδρες στη νέα κυβέρνηση μεταξύ των οποίων του αναπληρωτή Πρωθυπουργού, του Υπουργού Άμυνας και του Γενικού Εισαγγελέα.
Το Σβόμποντα ζήτησε την κατάργηση της αυτονομίας που προστατεύει την ρωσική κληρονομιά της Κριμαίας και πρότεινε ψηφοφορία για την υποβάθμιση της ρωσικής γλώσσας. Οι κινήσεις αυτές είναι προβοκατόρικες για τα εκατομμύρια των ουκρανών που έχουν ρωσική καταγωγή και εντελώς απαράδεκτα ως πρώτα βήματα μιας νέας κυβέρνησης σε μια διαιρεμένη χώρα.
Οι ενέργειες αυτές προκαλούν μεγαλύτερη ανησυχία στους κατοίκους της περιοχής, από ότι η ρωσική προπαγάνδα.
Έχουν κατανοήσει οι φιλο-δυτικοί ουκρανοί, που ψήφισαν τώρα περιορισμό της ρωσικής γλώσσας και κληρονομιάς, τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Στο πλαίσιο της ΕΕ τα δικαιώματα μιας μειονότητας θα πρέπει να προστατεύονται και όχι να περιορίζονται”.
“Θα ανοίξουμε πυρ αν οποιοσδήποτε επιχειρήσει να μας καταλάβει” Απόσπασμα από συνέντευξη της Προέδρου της Λιθουανίας, Ντάλια Γκριμπαουσκάιτε, στην λιθουανική δημόσια τηλεόραση.
“Δεν θα πρέπει να φοβόμαστε όσους είναι επιθετικοί γιατί αυτό ακριβώς επιδιώκουν. Όποια χώρα και αν είναι ο αντίπαλος, όσο μεγάλη και να είναι, δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο ιστορικό λάθος δεύτερη φορά. Θα πρέπει να αντισταθούμε και να παλέψουμε εάν οποιοσδήποτε επιχειρήσει να μας καταλάβει.
Αυτό που συνέβη στην Ουκρανία, και ειδικά στην Κριμαία, μας έδειξε ότι η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας είναι πολύ “πολιτισμένη”, αν και δεν θα ήθελα, σε καμία περίπτωση, να ήταν διαφορετική.
Είμαστε αντιμέτωποι όμως με έναν διαφορετικό πολιτισμό, διαφορετικής συμπεριφοράς. Εάν η δύση είναι στον 21ο αιώνα, η συμπεριφορά που βλέπουμε στην Κριμαία είναι, στην καλύτερη περίπτωση, από τα μέσα του περασμένου αιώνα.
Η σύγκρουση είναι επίπονη. Όλοι υποφέρουν σε μια τέτοια κατάσταση. Η Ουκρανία, οι ΗΠΑ, η ΕΕ, όλοι μαζί θα πρέπει να επιβάλουμε κυρώσεις, όχι μόνο διπλωματικές, όχι μόνο πολιτικές, αλλά κυρίως οικονομικές και όλοι θα ζημιωθούν από μια τέτοια κατάσταση.
Ορισμένοι λένε ακόμη ότι δεν μπορούμε να πιέσουμε πολύ τη Ρωσία, ότι πρέπει να διαφυλάξουμε την υπόληψη της και να της δώσουμε «στρατηγική εξόδου». Εγώ λέω ξεκάθαρα ότι η Ευρώπη πρέπει να σώσει την υπόληψη της, γιατί η Ρωσία δεν έχει υπόληψη να διαφυλάξει. Την έχασε εδώ και καιρό. Τώρα πρόκειται μόνο για την υπόληψη του Πούτιν. Η Ευρώπη δεν κατανοεί ακόμη τι συνέβη και ακόμη δεν καταλαβαίνει ότι είναι καιρός να πάρει τις αποφάσεις της και να διαφυλάξει την υπόληψη της”.
