Επί 31 χρόνια ο σαξοφωνίστας Πωλ Ουίντερς γιορτάζει τη μεγαλύτερη σε διάρκεια νύκτα του χρόνου, το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, στο Ναό του Αγίου Ιωάννη στη Νέα Υόρκη. Μαζί του είναι μουσικοί από διάφορα μέρη του κόσμου οι οποίοι αντλούν στοιχεία από πολυπολιτισμικές μουσικές παραδόσεις. Κάθε χρόνο η συναυλία προσελκύει πλήθος θεατών, Νεοϋορκέζους και τουρίστες, για τους όποιους η παράσταση αποτελεί ετήσια Χριστουγεννιάτική παράδοση.
H παράδοση αυτή έχιε τις ρίζες της από την Ρωμαϊκή εποχή. Από τις 17 ως τις 23 Δεκεμβρίου, οι αρχαίοι Ρωμαίοι γιόρταζαν τα Σατουρνάλια και στις 25 Δεκεμβρίου τα Μπρουμάλια, την μικρότερη μέρα του χρόνου, όπως υποδηλώνει η λέξη στα Λατινικά, όπου τιμούσαν τη γέννηση του ηλίου. Ο Χριστιανισμός λοιπόν υιοθέτησε την ημερομηνία τον 6ο αιώνα μΧ, και ο ήλιος αντικαταστάθηκε από τον Ιησού Χριστό.
Ο Πωλ Ουίντερς επισημαίνει ότι αποφάσισε να γιορτάσει με το δικό του τρόπου το Χειμερινό Ηλιοστάσιο γιατί αποτελεί ένα γεγονός που αφορά όλους όσους ζουν στον πλανήτη γη.
Τι όμως γοητεύει το κοινό; Ο υποβλητικός γοτθικός ναός ο οποίος αποτελεί ένα ασυνήθιστο χώρο για συναυλία. Στα χέρια του Ουίντερς μεταβάλλεται σε ένα τόπο μαγικό, όπου εκτυλίσσεται το αέναο δράμα της αναμονής και της ελπίδας για την έλευση του φωτός.
Ήταν η πρώτη φορά που πήγα σε συναυλία του. Μπαίνεις μέσα σε μια υποβλητικά φωτισμένη εκκλησία, στην είσοδο στέκεται ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο με λευκούς χάρτινους πελαργούς και από πίσω μία βαριά βελούδινη κουρτίνα. Η σκηνή βρίσκεται στο μέσον του κλίτους του ναού αλλά η δράση εξαπλώνεται σ’ ολόκληρο το χώρο.
Η καλλιτεχνική ταυτότητα της συναυλίας συνδυάζει πολλά ετερόκλητα στοιχεία. Τζαζ μουσική, αφρικανικούς ρυθμούς, ροκ και γκόσπελ. Στην παράσταση αυτή συμμετείχε και ο αρμένιος μουσικός Αρτο Τουνκμπουάσιαν του οποίου το τραγούδι που θύμιζε λίγο ρεμπέτικο και ανατολίτικη μουσική.
Το αφρικανικό χορευτικό συγκρότημα Forces of Nature δένει την παράσταση θεατρικά. Οι χορευτικές του κινήσεις ξεκινούν μέσα από το κοινό και καταλήγουν στη σκηνή.
Η θεατρική διάσταση του έργου αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της μουσικής. Κάποια στιγμή σβήνουν τα φώτα, σταματά η μουσική και εμφανίζεται ένας άντρας, που σαν τον Άτλαντα κουβαλά τη γη και την ανεβάζει επί σκηνής, με μόνο ένα προβολέα να τον ακολουθεί. Η γη αρχίζει να αιωρείται σιγά-σιγά πάνω από το κοινό, χάνεται στα ύψη της εκκλησίας και στο σκοτάδι. Ξαφνικά αντηχεί ένα γκονγκ που δονεί ολόκληρο το ναό και ξαφνικά «εγένετο φώς». Η μουσική υψώνεται και γεμίζει το χώρο.
Η συναυλία του Πωλ Ουίντερς φέρνει ένα μήνυμα ελπίδας. Ο ίδιος λέει «Για χιλιάδες αιώνες το χειμερινό ηλιοστάσιο αποτελεί μέρος της παράδοσης των λαών του βορείου ημισφαιρίου. Γιορτάζοντας το χειμερινό ηλιοστάσιο δίνουμε στον εαυτό μας την ευκαιρία να δεχτούμε την πραγματικότητα ότι το φως θα υπερισχύσει του σκότους».
Αποχωρώντας από την συναυλία και βγαίνοντας έξω στο τσουχτερό κρύο και τους σκοτεινούς δρόμους του Μανχάταν μ’ ακολουθούσε η μουσική και το φως.