Ο Τζων Σαρμπέηνς, ή Γιάννης Σαρμπάνης κατά το Ελληνικότερο, είναι εγγονός μεταναστών και γιός του Γερουσιαστή Πωλ Σαρμπάνη, που αποσύρθηκε τον Ιανουάριο 2007 ύστερα από επιτυχημένη θητεία 30 και πλέον χρόνων στο Κογκρέσο.
Ο παππούς του, Σπύρος Σαρμπάνης, και η γιαγιά του, Ματίνα Τσιγκούνη ήρθανε από την Λακωνία και άνοιξαν εστιατόριο στην κωμόπολη Σάλσμπουρι της Πολιτείας Μαίρυλαντ.
Ο Γιάννης γεννήθηκε στη Βαλτιμόρη που απέχει περίπου μια ώρα με το αυτοκίνητο από την Ουάσιγκτον και ήταν 4ων χρονών όταν ο πατέρας του μπήκε στην πολιτική. Έτσι από μικρός έμαθε να εκτιμά την συμμετοχή στα κοινά και την ιδιαίτερη σύνδεσή του με τις αρχές του Ελληνισμού.
Σε παλαιότερη συνέντευξη που μου παραχώρησε για την Ελληνική Υπηρεσία της Φωνής της Αμερικής και τα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια που συνεργάζονται μαζί της, ο Γιάννης Σαρμπάνης είπε: «Ο πατέρας μου ήταν περήφανος για τις ρίζες του και μας έκανε κι εμάς περήφανους για τον ίδιο λόγο. Η γιαγιά μου στο Σάλσμπουρι του Μαίρυλαντ με έμαθε να μιλάω λίγα Ελληνικά. Θυμάμαι πόσο μου άρεσαν οι Ελληνικές λιχουδιές που μας έφτιαχνε. Δεν θα την ξεχάσω. Η σύνδεσή μου μαζί της ήτανε μια πολύ σημαντική εμπειρία».
Ο Γιάννης Σαρμπάνης μπήκε στην Βουλή πριν τέσσαρα χρόνια. Την βραδιά των κοινοβουλευτικών εκλογών του 2006, το αρχηγείο του Γιάννη στην Βαλτιμόρη είχε πλημυρίσει από ενθουσιασμό για την πρώτη εκλογική νίκη του. Η κάμερά μας κατέγραψε την σκηνή. Πρώτος μίλησε στο κοινό ο Γερουσιαστής Σαρμπάνης που είπε: «Είμαστε περήφανοι για το επίτευγμα αυτό και ευχαριστούμε όλους όσους δούλεψαν στην εκστρατεία μας». Στα λόγια αυτά ο Γιάννης Σαρμπάνης πρόσθεσε: «Τα τελευταία αποτελέσματα δείχνουν ότι κερδίσαμε τις εκλογές». Ακολούθησαν ενθουσιώδεις επευφημίες και χειροκροτήματα. Οι πανηγυρισμοί κράτησαν ώρες ολόκληρες.
Την ημέρα της ορκωμοσίας του Γιάννη στο Κογκρέσο, ένα παγερό πρωινό του Γενάρη 2007, η μητέρα του, Χριστίνα, που δεν βρίσκεται πια στην ζωή, ήταν διπλά περήφανη, σαν μάνα και σαν σύζυγος. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια της: «Είμαι πολύ ευτυχισμένη. Είναι μια υπέροχη μέρα στη ζωή μας. Ο Πωλ αποσύρεται ύστερα από εξαίρετη καριέρα. Πέτυχε πολλά και με έντιμο τρόπο. Ο γιος μου, ο Τζον, που αρχίζει τώρα, είναι σαν τον πατέρα του, έντιμος, ειλικρινής, εργατικός και νοιάζεται για τους ανθρώπους».
Ο Τζων Σαρμπέηνς θέλει να εμφυσήσει στο Κογκρέσο τις αρχές που πήρε από την οικογένειά του. Αυτές οι αρχές είναι και το πρώτο πράγμα που τονίζει το τηλεοπτικό μήνυμα της προεκλογικής εκστρατείας του.
Λέει μεταξύ άλλων το μήνυμά του: «Να είσαι δίκαιος, να σέβεσαι όλους και να μη ξεχνάς τις καταβολές σου. Αυτά έμαθα από τους γονείς μου και τις ίδιες αρχές δίνω στα παιδιά μου».
Ο πατέρας του και πρώην Γερουσιαστής Πωλ Σαρμπάνης είναι αναμφίβολα περήφανος που το οικογενειακό του όνομα διατηρείται στην Αμερικανική πολιτική σκηνή. Όπως μας έλεγε χαριτολογώντας πριν τις εκλογές του 2006: «Καλό θα είναι να μείνει ένας Σαρμπάνης στο Κογκρέσο».
Η βουλευτική έδρα του Γιάννη Σαρμπάνη στην 3η εκλογική περιφέρεια της Μαίρυλαντ, είναι ή ίδια από την οποία ξεκίνησε πολιτική σταδιοδρομία και ο πατέρας του, σε άλλες εποχές. Πατέρας και γιος έχουν και άλλα πολλά κοινά. Πιστεύουνε ότι πρέπει συνεχώς να πλουτίζουμε τις γνώσεις μας και πως σε όποιο τομέα διαλέγουμε να επιδοθούμε πρέπει πάντα να φιλοδοξούμε να γίνουμε οι καλύτεροι σε αυτόν. Λέει ο Γιάννης Σαρμπάνης: «Η εκπαίδευση δίνει στα παιδιά μας τα εφόδια της επιτυχίας και της μεγαλουργίας. Χάρις στην εκπαίδευση 2 γενιές της οικογένειάς μου έζησαν το Αμερικανικό όνειρο. Οι Έλληνες είναι επιχειρηματικά μυαλά, δημιουργικοί κι εργατικοί. Είναι καινοτόμοι σε κάθε τομέα επίδοσης. Στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο οι ομογενείς ξεχωρίζουν για τον δυναμισμό τους. Χάρις στην επιχειρηματικότητα και την ευφυΐα τους πετυχαίνουνε όπου πάνε».
Από τότε που ήταν παιδί μέχρι σήμερα, ο Τζων Σαρμπάνης συνεχίζει να εκκλησιάζεται στον ελληνορθόδοξο ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στη Βαλτιμόρη και είναι υποστηρικτής πολλών ελληνοαμερικανικών οργανώσεων τις οποίες και παρακινεί να αναπτύσσουν προγράμματα για την προσέγγιση των νέων.
Ένας από τους κύριους στόχους του Γιάννη Σαρμπάνη είναι να μεταβιβαστεί στις νέες γενιές Ελληνοαμερικανών η υπερηφάνεια που έχουν για την εθνική κληρονομιά τους οι ομογενείς της γενιάς του πατέρα του και της δικής του.