Διάλεξη για το θέμα του Κοσσόβου και τις πολιτικές που ακολούθησε το Σερβικό Κράτος και αργότερα η Γιουγκοσλαβία απέναντι στους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου, πραγματοποίησε ο επίκουρος καθηγητής πολιτικής επιστήμης και διεθνών σχέσεων του πανεπιστημίου GW Χάρης Μυλωνάς.
Στην ομιλία του στο Woodrow Wilson, μια από τις μεγαλύτερες δεξαμενές σκέψης της Ουάσινγκτον, ο κύριος Μυλωνάς αναφέρθηκε στις σχέσεις Σέρβων και Κοσσοβάρων και στο γεγονός ότι οι σχέσεις αυτές δεν ήταν πάντα τόσο εχθρικές όσο θεωρούμε σήμερα.
Μετά την διάλεξη είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί του και να του θέσουμε κάποια καίρια ερωτήματα για το μέλλον της ευρύτερης περιοχής αλλά και για την έρευνα που πραγματοποιεί ο ίδιος για τις μειονότητες στα Βαλκάνια.
Όπως μας είπε χαρακτηριστικά, οι συνθήκες διαβίωσης των μειονοτήτων θα βελτιωθούν όταν βελτιωθούν οι σχέσεις μεταξύ του κράτους καταγωγής τους και του κράτους που τις φιλοξενεί, πάντα μέσω διεθνών και περιφερειακών οργανισμών.
«Αυτό που προκύπτει από την έρευνα που κάνω στα Βαλκάνια, και όχι μόνο στα Βαλκάνια» επεσήμανε ο κύριος Μυλωνάς «είναι ότι για να βελτιώσουμε τις σχέσεις μεταξύ εθνικών μειονοτήτων και εθνών-κρατών είναι να αυξήσουμε τη συμμετοχή όλων των κρατών που έχουν τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις και ζητήματα σε διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς όπως ΕΕ ή το ΝΑΤΟ όπου οι δεσμοί που θα αναπτυχθούν από αυτές τις σχέσεις θα μετατρέψουν τις σχέσεις μεταξύ της μειονότητας και του κράτους που την φιλοξενεί από θέμα εθνικής ασφάλειας σε θέμα πολιτιστικής ένταξης ή εθνικής ενσωμάτωσης».
Οι ΗΠΑ επιθυμούν την γεφύρωση των σχέσεων μεταξύ Σέρβων και Κοσσοβάρων και αυτός ήταν και ένας απ’ τους βασικούς στόχους της περιοδείας που πραγματοποίησε πρόσφατα η ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, στην περιοχή. Ωστόσο ο Χάρης Μυλωνάς τόνισε ότι για να υπάρξει ουσιαστική λύση στο πρόβλημα θα πρέπει πρώτα από όλα να αποφασίσουν οι πολιτικές ηγεσίες των δύο πλευρών ότι θέλουν να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους.
«Καταρχήν πρέπει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο εσωτερικό της περιοχής του Κοσσόβου και των πολιτικών ελίτ που υπάρχουν στο Κόσσοβο αλλά και στη Σερβία και να δούμε ποιά περιθώρια υπάρχουν για συμβιβασμούς. Εάν δεν είναι διατεθειμένες οι πολιτικές ηγεσίες από τις εκατέρωθεν μεριές να βρούνε συμβιβαστική λύση, θα είναι πολύ δύσκολο για οποιονδήποτε εξωτερικό παράγοντα να φέρει εις πέρας μια τέτοια αποστολή. Οπότε είτε η Χίλαρι Κλίντον, είτε η Κάθριν Άστον, είτε ο Χερμαν Βαν Ρουμπόι πάει εκεί πέρα αν δεν υπάρχει η κατάλληλη προεργασία στο εσωτερικό επίπεδο της περιοχής του Κοσσόβου αλλά και της Σερβίας για να φτάσουμε σε κάποιο συμβιβασμό και σε μια μελλοντική ένταξη των δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ, που νομίζω ότι θα είναι η καλύτερη δυνατή λύση, δεν θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε αυτό το θέμα».
Ο κύριος Μυλωνάς αναφέρθηκε και στην μονομερή διακήρυξη ανεξαρτησίας του Κοσσόβου τονίζοντας ότι εκ των πραγμάτων δημιουργεί «προηγούμενο» για άλλα αποσχιστικά κινήματα, τουλάχιστον όσον αφορά την επικοινωνιακή πλευρά του θέματος.
«Αυτές οι διαδικασίες παίρνουν χρόνο για να βγάλουν αποτελέσματα» τόνισε ο έλληνας καθηγητής «το γεγονός αυτό, του Κοσσόβου, αποτελεί προηγούμενο εκ των πραγμάτων σε επίπεδο επικοινωνιακό, ανεξάρτητα από το αν κάποια κινήματα έχουν χρησιμοποιήσει αυτό το προηγούμενο ή όχι, που όντως έχει γίνει. Για παράδειγμα στη Νότια Οσετία και στην Αμπχαζία έχει αναφερθεί το προηγούμενο του Κοσσόβου ως νομιμοποιητικός παράγοντας για το δικό τους κίνημα, μάλιστα όταν βγήκε η πρόσφατη απόφαση από το Διεθνές Δικαστήριο χρησιμοποιήθηκε ακόμα και αυτή η απόφαση ως προηγούμενο, σε ένα βαθμό, για αυτά τα κινήματα. Ταυτόχρονα δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι υπάρχουν πολλά κινήματα που έχουν διαθέσεις τέτοιου τύπου, δηλαδή αποσχιστικές διαθέσεις, τα οποία προφανώς ενθαρρύνονται από μια τέτοια διαδικασία και αυτές οι διαδικασίες μπορεί να πάρουν αρκετό χρόνο για να δουν το φως της δημοσιότητας. Αυτό βέβαια δεν θα πει ότι δεν έχουν δρομολογηθεί. Οπότε συνοψίζοντας πρώτα στο επίπεδο το επικοινωνιακό και το επίπεδο των αναφερομένων έχει αλλάξει ο τρόπος που μιλάμε για όλα αυτά γιατί υπάρχει το παράδειγμα του Κοσσόβου και το παράδειγμα της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας το οποίο δημιουργεί μια διαφορετική αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων, έστω, σε ακαδημαϊκό επίπεδο, αλλά ταυτόχρονα σε επίπεδο πρακτικό υπάρχουν πολλά κινήματα, εθνικιστικά κινήματα που έχουν αποσχιστικές διαθέσεις, τα οποία δεν ξέρουμε σε πιο βαθμό έχουν ενθαρρυνθεί αλλά σίγουρα δεν έχουν αποθαρρυνθεί από αυτήν την κατάσταση», τόνισε ο επίκουρος καθηγητής πολιτικής επιστήμης και διεθνών σχέσεων του πανεπιστημίου GW Χάρης Μυλωνάς.
Ο Χάρης Μυλωνάς είναι απόφοιτος του τμήματος πολιτικών επιστημών, της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, έχει κάνει το μεταπτυχιακό του στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, διδακτορικό στο Γέιλ και μεταδιδακτορικό στο Χάρβαρντ.