Βίαια επεισόδια ξέσπασαν στο κέντρο της Αθήνας, την παραμονή και ανήμερα της υπερψήφισης του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος, το οποίο προβλέπει την εφαρμογή νέων μέτρων λιτότητας.
Διαμαρτυρία και αγανάκτηση κατέκλυσαν τoν καλοκαιρινό ουρανό της Αθήνας καθώς χιλιάδες πολίτες πορεύτηκαν έξω από την Βουλή για να στείλουν στους εκλεγμένους εκπροσώπους τους το μήνυμα πως δεν αντέχουνε άλλο.
Η Πλατεία Συντάγματος και οι γύρω δρόμοι είναι γεμάτοι διαδηλωτές μέρα και νύχτα. Ένας από τους αγανακτισμένους πολίτες, η Φούλα Φαρμακίδη, λέει: «Βρίσκομαι εδώ γιατί δεν έχω άλλη επιλογή. Δεν έχουμε μπροστά μας κανένα μέλλον. Πρέπει κάτι να κάνουμε για να διορθωθεί αυτό».
Οι αγανακτισμένοι αντιτίθενται στις περικοπές των κρατικών δαπανών και τις φορολογικές αυξήσεις, που στο τελευταίο δωδεκάμηνο εξασθένισαν το κοινωνικό κράτος και άφησαν πολλούς ανέργους.
Μερικοί τρώνε στην πλατεία αυτή, άλλοι κοιμούνται εδώ, αλλά οι πιο πολλοί έρχονται να ανταλλάξουν απόψεις για την πολιτική και την οικονομική κατάσταση. Όλες αυτές οι δραστηριότητες είναι ειρηνικές. Όμως μερικές φορές, όπως στις μέρες της 48ωρης γενικής απεργίας των εργαζομένων, την εβδομάδα αυτή, το κέντρο της Αθήνας μετατρέπεται σε πεδίο μάχης, με νεαρούς κουκουλοφόρους και άλλους να καταστρέφουν προθήκες καταστημάτων, να βάζουν φωτιά σε κάδους απορριμμάτων και να πετούν πέτρες, ξύλα και βόμβες μολότοφ σε αστυνομικούς, οι οποίοι ανταποκρίνονται ρίχνοντας δακρυγόνα αέρια και χρησιμοποιώντας κλομπ.
Τα σωματεία των εργαζομένων παίζουν κι αυτά σημαντικό ρόλο. Με απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις αγωνίζονται σκληρά ενάντια στις περικοπές και τα κρατικά σχέδια για ιδιωτικοποίηση περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου, από εταιρείες παροχής ηλεκτρικού ρεύματος και νερού μέχρι τράπεζες.
Ο Έκτορας Καβαδίας είναι αντιπρόεδρος της ένωσης εργαζομένων σε κρατική τράπεζα, μέρισμα της οποίας θέλει να πωλήσει η κυβέρνηση. Δεν πιστεύει πως είναι δίκαιο οι εργαζόμενοι να πληρώνουν τα σπασμένα για την χρεοκοπία της κυβέρνησης. Έκανε τον εξής παραλληλισμό για να μας δώσει να καταλάβουμε καλύτερα το πώς νοιώθουν οι αγανακτισμένοι: «Είναι σαν να έγινε κάπου ένα πάρτι. Άλλοι πήγανε στο πάρτι, άλλοι φάγανε, άλλοι χορέψανε, άλλοι διασκεδάσανε και μετά φύγανε, αφήσανε τον λογαριασμό απλήρωτο και τον έστειλαν σε μένα, να τον ταχτοποιήσω εγώ, που δεν ήμουνα καν στο πάρτι».
Ορισμένοι Έλληνες φρονούν πως θα είναι καλύτερα να αφεθεί η χώρα να χρεοκοπήσει. Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, δημοσιογράφος της έγκυρης εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και του μεγάλου ραδιοφωνικού σταθμού ΣΚΑΙ της Αθήνας, εξηγεί: «Οι ίδιοι που πιστεύουν πως τα μέτρα λιτότητας είναι πολύ σκληρά και δύσκολο να εφαρμοστούν λένε επίσης πως αν βγούμε από την Ευρωζώνη δεν θα χρειάζεται να υιοθετήσουμε τόσο αυστηρά μέτρα λιτότητας».
Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα που περνά τέτοια αναταραχή. Η Ισπανία από τον Μάη αντιμετωπίζει μεγάλες λαϊκές διαμαρτυρίες. Στην πρωτεύουσά της, οι ιντιγκνάντος (indignados), όπως λέγονται οι Ισπανοί αγανακτισμένοι, έχουν καταλάβει την κεντρική πλατεία της Μαδρίτης για πάνω από ένα μήνα. Και στην Βαστίλη του Παρισιού Γάλλοι πολίτες εκδηλώνουν δυσφορία για δικά τους προβλήματα.
Ο Ίαν Μπεγκ, της Σχολής Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, πιστεύει πως από άκρου σε άκρο της Ευρώπης όλο και περισσότεροι πολίτες υποφέρουν από λιτότητα. Κατά την έκφρασή του: «Με τα επεισόδια στους δρόμους της Αθήνας και τις διαμαρτυρίες των αγανακτισμένων στην Μαδρίτη, οι πολίτες αποτινάσσουν κάθε ευθύνη και διακηρύσσουν «δεν είναι δικό μας λάθος, βρέστε τους υπεύθυνους για τις ζημιές».
Αλλά καθώς οι Έλληνες αγανακτισμένοι βγάζουν το άχτι τους στο κέντρο της Αθήνας η σταθερότητα της Ελλάδας εξακολουθεί να βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού.
Σημείωση σύνταξης: Το ρεπορτάζ αυτό στηρίχτηκε εν μέρει σε υλικό που συγκέντρωσε η Selah Hennessy του αγγλικού προγράμματος της Φωνής της Αμερικής, κατά την έκτακτη δημοσιογραφική αποστολή της στην Αθήνα.