Το μέλλον της Ευρώπης, ιδιαίτερα εν όψει των οικονομικών κρίσεων σε χώρες της Ευρωζώνης, απασχολεί εμπειρογνώμονες και ακαδημαϊκούς και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Αμερικανοί ειδικοί το εξέτασαν την Τρίτη σε εκδήλωση που διοργάνωσαν από κοινού το Κέντρο Διατλαντικών Σχέσεων και το Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς εδώ στην Ουάσιγκτον.
Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο διευθυντής του Ινστιτούτου Πολιτικών Ερευνών που διατηρεί το Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς στην Μπολόνια της Ιταλίας, Έρικ Τζόουνς. Θέμα του ήταν: «Η Ευρωπαϊκή Κρίση και η Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη».
Ο κ Τζόουνς προσεγγίζει με σκεπτικισμό το σημερινό μοντέλο της Ευρώπης, σύμφωνα με το οποίο τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά πρέπει να ισχύουν σε όλες τις χώρες της ηπείρου. Πιστεύει ότι η Ευρώπη είναι πολύμορφη και ανομοιογενής. Γι αυτό και μία ενωμένη Ευρώπη θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη την πολυμορφία αυτή. Με άξονα τούτη την διαφορετικότητα των χωρών-μελών της καλεί την Ευρώπη να επαναπροσδιορίσει την έννοια της αλληλεγγύης.
Σε ερώτηση της Ελληνικής Υπηρεσίας της Φωνής της για το κατά πόσον η στάση της Ευρώπης θα είναι αλληλέγγυα προς την Ελλάδα σε περίπτωση που τα εφαρμοζόμενα οικονομικά μέτρα δεν αποφέρουν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα και η Ελλάδα χρειαστεί πρόσθετη βοήθεια, ο κ Τζόουνς απάντησε: «Νομίζω ότι η πρόθεση των Ευρωπαίων πολιτικών είναι να σταθούν στο πλευρό της Ελλάδας. Παράλληλα όμως νομίζω ότι έχουν και μια έντονη πρόθεση να αλλάξουν την Ελλάδα, να την κάνουν κατά κάποιο τρόπο λιγότερο ελληνική, και δεν νομίζω ότι αυτό είναι πολύ δίκαιο για τους έλληνες».
Ο κύριος Τζόουνς απέρριψε κατηγορηματικά τον υπαινιγμό που περιείχε άλλη ερώτηση, που του υποβλήθηκε από το κοινό, ότι η κουλτούρα μιας χώρας μπορεί να ευθύνεται, μέχρι τουλάχιστον κάποιο βαθμό, για την εκδήλωση οικονομικής κρίσης σε αυτήν. Κατά την έκφρασή του: «Το να γίνουν οι Έλληνες περισσότερο Γερμανοί δεν θα δώσει λύση στο πρόβλημα τους. Μπορεί να τους κάνει πιο μεθοδικούς αλλά δεν θα προσδώσει μεγαλύτερη σταθερότητα στην οικονομία τους».
Ο καθηγητής Τζόουνς είναι αμερικανός που ζει τα τελευταία 20 χρόνια στην Ιταλία κι έχει στο ενεργητικό του σημαντικό συγγραφικό έργο σε σχέση με πολιτικά και οικονομικά θέματα των Ευρωπαϊκών κρατών. Πιστεύει ότι αντί η Ευρώπη να μιλά συνέχεια για κοινές αξίες και στόχους αλλά μόνο σε επίπεδο ηγετών, επιβάλλεται οι πολιτικοί της κάθε χώρας της να προωθήσουν στους πολίτες τους τα οφέλη μιας ενωμένης Ευρώπης.