Σχόλιο που αντικατοπτρίζει απόψεις της Αμερικανικής κυβέρνησης:
Την πρώτη Δευτέρα του Σεπτεμβρίου, η Αμερική τιμά τους εργαζόμενους και τις συνεισφορές τους στην δύναμη και ευημερία της χώρας. Η έννοια ότι η εργασία έχει αξία και θεωρείται ευγενής ασχολία χρονολογείται από αρχαιοτάτων χρόνων. «Βλέπεται κάποιον που εργάζεται σκληρά;» αναφέρει παροιμία από τη Βίβλο «Αυτός θα μπορεί να σταθεί μπροστά στους Βασιλείς». Στις ΗΠΑ, το πιστεύω αυτό ισχύει εδώ και πάνω από έναν αιώνα.
Η αργία της Ημέρας της Εργασίας (Labor Day) ξεκίνησε τη δεκαετία του 1880 στη Νέα Υόρκη σε μία προσπάθεια από τις εργατικές ενώσεις της περιοχής να δείξουν το μέγεθός τους, τη δύναμή τους και το πνεύμα των εργαζομένων, αντρών και γυναικών. Οργάνωσαν παρελάσεις και πορείες και χρησιμοποίησαν τις διαδηλώσεις για να ασκήσουν πιέσεις για τη δημιουργία νέας νομοθεσίας προς όφελος των εργαζομένων, όπως η θεσμοθέτηση του οκταώρου εργασίας. Το κίνημα εξαπλώθηκε και σε άλλες κοινότητες και το 1894 το Αμερικανικό Κογκρέσο θέσπισε εθνική αργία προς τιμήν των αμερικανών εργαζομένων.
Με την πάροδο του χρόνου έπαψε να ισχύει η συσχέτιση με τις εμπορικές και εργατικές ενώσεις. Σήμερα για τον περισσότερο κόσμο η αργία αυτή σηματοδοτεί το τελευταίο Σαββατοκύριακο του καλοκαιριού, θεωρείται ημέρα ξεκούρασης και οικογενειακών δραστηριοτήτων. Γίνονται παρελάσεις και πορείες, ειδικά όταν πρόκειται για χρονιά εκλογών, και είναι επίσης ημέρα μεγάλων αθλητικών γεγονότων, αλλά και πικνίκ. Για πολλούς η Μέρα της Εργασίας είναι μέρα χωρίς δουλειά πριν την αλλαγή εποχής και την έναρξη της σχολικής χρονιάς.
Με την πάροδο του χρόνου, η εργασία στις ΗΠΑ έχει αλλάξει. Περισσότεροι αμερικανοί τώρα δουλεύουν σε γραφεία και στον τομέα των υπηρεσιών και όχι σε εργοστάσια. Η σχέση, όμως, μεταξύ της αργίας και των εργαζομένων παραμένει αληθινή και λειτουργεί σαν αναγνώριση των οικονομικών και κοινωνικών επιτευγμάτων της Αμερικής.