Η ποικιλομορφία της Κυπριακής κουζίνας και η ξεχωριστή γεύση των κρασιών του νησιού, αποτέλεσαν θέμα παρουσίασης που διοργανώθηκε από το Ίδρυμα Σμιθσόνιαν, στο οποίο ανήκουν πολλά τα μουσεία της Ουάσιγκτον, σε συνεργασία με την πρεσβεία της Κύπρου στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Την πλούσια ιστορία της Κυπριακής κουζίνας τόνισε στην ομιλία του ο ιστορικός τροφίμων, Γουίλλιαμ Γουίβερ, ο οποίος έκανε μια σύντομη αναδρομή στην αλληλουχία πολιτιστικών παραδόσεων που κατά περιόδους είχαν αναπτυχθεί στην Κύπρο και προσέθεσαν την γαστρονομική φωνή τους στην κουζίνα της περιοχής.
«Γαστρονομικό Σταυροδρόμι» χαρακτήρισε ο κ. Γουίβερ την Κύπρο, υπογραμμίζοντας την επιρροή πολιτισμών από τους Πτολεμαίους και τους Ρωμαίους, μέχρι τους Φράγκους, τους Ενετούς, τους Οθωμανούς και τους Βρετανούς που άφησαν πίσω τους παραδείγματα απ’ τις διατροφικές τους συνήθειες. Επίσης, οι ίδιοι Κύπριοι που ήταν, κατά το πλείστον, εύποροι έμποροι και ταξίδευαν σ’ ολόκληρη τη Μεσόγειο, υιοθέτησαν πολλά στοιχεία της κουζίνας άλλων λαών κατά τις περιηγήσεις τους στην περιοχή.
«Η κουζίνα της περιοχής είναι ένας συνδυασμός γεύσεων απ’ ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο» επεσήμανε ο κ. Γουίβερ. «Σαν τμήμα της αρχαίας Αιγύπτου η Κύπρος είχε κύμινο. Το μαγειρικό σκεύος γνωστό σαν «Ταβάς» προέρχεται από την Συρία και γνωρίζουμε ότι κατά τον Μεσαίωνα η Κύπρος είχε μεγάλη κοινότητα Μαρονιτών από τη Συρία. Επίσης η εισαγωγή της κανέλας, που ξέρουμε από την αρχαιότητα ότι προέρχεται από την Σρι Λάνκα. Η ανάμειξη κύμινου και κανέλας αποτελεί ένα απ’ τα τοπικιστικά χαρακτηριστικά της Κυπριακής κουζίνας και ένα ακόμη παράδειγμα της πολιτισμικής γαστρονομικής ανταλλαγής που έλαβε χώρα στο νησί».
Άλλα παραδείγματα εδεσμάτων που παραμένουν χαρακτηριστικά μέχρι σήμερα στην Κυπριακή κουζίνα, σύμφωνα με τον αμερικανό ιστορικό τροφίμων, είναι το ψωμί από ρεβιθάλευρο, που συνηθιζόταν κατά το Μεσαίωνα και ο Τραχανάς που έφεραν οι Φράγκοι στην περιοχή. Επίσης ο κ. Γουίβερ υπογράμμισε το γεγονός ότι ο βασιλιάς της Κύπρου, Πέτρος o Πρώτος, στις συναλλαγές του με τους Γενοβέζους και τους Ενετούς μετέδωσε στην Ιταλία την συνήθεια του να τρώει κανείς με πιρούνι.
Βέβαια ένα καλό φαγητό πρέπει να συνοδεύεται πάντα και από ένα καλό κρασί και όπως ανέφερε ο κυπριακής καταγωγής οινολόγος, Τζώρτζ Σολέας, η Κύπρος έχει να επιδείξει ορισμένες απ’ τις αυθεντικότερες ποικιλίες σταφυλιών στο κόσμο, όπως το Μαύρο και το Ξυνιστέρι. Τα συστατικά του εδάφους της Κύπρου, όπου κυριαρχεί ο ασβεστόλιθος, καθώς και το γεγονός ότι τα αμπέλια του νησιού δεν επηρεάστηκαν από την επιδημία φυλλοξέρας το 1850 περίπου, κάνουν τα κρασιά της περιοχής να ξεχωρίζουν, όπως είπε ο κ. Σολέας στην παρουσίαση που διοργάνωσε το Ίδρυμα Σμιθσόνιαν, εδώ στην Ουάσιγκτον. Στην ερώτηση μας τι είναι αυτό που διαφοροποιεί τα κρασιά της Κύπρου από αυτά άλλων χωρών ο κ. Σολέας απάντησε: «Όταν δοκιμάσεις τα κρασιά της Κύπρου από τις γηγενείς ποικιλίες, οι οποίες δεν έχουνε περάσει τη φυλλοξέρα, είναι οι ποικιλίες που μεγαλώνουν στο νησί για χιλιάδες χρόνια και έτσι αυτό που δοκιμάζεις είναι αυθεντικό. Και το άλλο που ξεχωρίζει τη γηγενή ποικιλία της Κύπρου είναι ότι όταν γεύεσαι αυτό το κρασί, γεύεσαι την Κύπρο. Παραδείγματος χάριν στην Κομανταρία βρίσκεις το μέλι του βουνού της Κύπρου, βρίσκεις τη ρίγανη της Κύπρου, βρίσκεις το ξηρό σύκο, ή το κυδώνι, τα καρύδια της Κύπρου. Όλα αυτά τα βρίσκεις στην Κομανταρία».
Πρέσβη των Κυπριακών κρασιών χαρακτήρισε την Κομανταρία ο κ. Σολέας τονίζοντας ότι πρόκειται για το παλιότερο κρασί που κατασκευάζεται στην Κύπρο εδώ και χιλιάδες χρόνια, ένα απ’ τα παλαιότερα κρασιά στον κόσμο και ένα κρασί που οι Κύπριοι εξάγουν με μεγάλη επιτυχία.