Πολιτικός, πανεπιστημιακός, αλλά πάνω απ’ όλα άνθρωπος με όραμα και θέληση η κυρία Ελευθερία Μπερνιδάκη-Άλντους κατά την διάρκεια διάλεξης που έδωσε στο πανεπιστήμιο Αμέρικαν, εδώ στη Ουάσινγκτον, με θέμα «Αντιμετώπιση των αναπήρων από την αρχαία Ελλάδα, μέχρι την σύγχρονη Αμερική». H κυρία Μπερνιδάκη, που είναι βουλευτής επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και πρόεδρος διακομματικής επιτροπής για θέματα που αφορούν αναπήρους, επαίνεσε την αμερικανική νομοθεσία που αφορά θέματα που απασχολούν ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, και είπε ότι οι καταβολές της προέρχονται από την αρχαία Ελλάδα.
Συγκεκριμένα η κυρία Μπερνιδάκη είπε: «Η αντίληψη που προέρχεται από την ανθρωπιστική προσέγγιση των θεμάτων, ήταν οπωσδήποτε η επιτομή της αρχαίας ελληνικής σκέψης και είναι νομίζω και η προσέγγιση των ΗΠΑ, σήμερα. Πιστεύω ότι οι δυο κοινωνίες μοιάζουν πάρα πολύ, όσο αναφορά στην αντιμετώπιση του ατόμου. Δηλαδή η δυνατότητα του να εξερευνηθεί το πόσο μακριά μπορεί κανείς να σπρώξει για να πετύχει πράγματα, νομίζω ότι αποτελεί μία κοινή προσέγγιση. Επίσης, η προσέγγιση του ανθρώπου σαν άτομο που πρέπει να έχει ευκαιρίες, οπωσδήποτε προέρχεται νομίζω από τη αρχαία Ελλάδα. Άλλωστε και οι ιδρυτές των ΗΠΑ είχαν συνειδητότατα υιοθετήσει τη σκέψη των αρχαίων Ελλήνων και είχαν μελετήσει τις κλασσικές σπουδές, οι περισσότεροι από αυτούς».
Άλλος ένας κύκλος αλληλεπίδρασης μεταξύ αρχαίας Ελλάδος και ΗΠΑ φαίνεται σήμερα με την αμερικανική νομοθεσία του 1990, για άτομα με ειδικές ανάγκες, που σύμφωνα με την κυρία Μπερνιδάκη, θα αποτελέσει πρότυπο για την Ελλάδα και την ΕΕ
«Η Αmericans with Disabilities Act», είπε η κυρία Μπερνιδάκη, «η αμερικανική νομοθεσία περί αναπήρων του 1990, φαίνεται να επηρεάζει άμεσα τη σκέψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι οδηγίες που έρχονται από την Ευρώπη προς τις χώρες μέλη, κάνουν αναφορά ακριβώς στις ίδιες νομικές ιδέες: στην άρση των διακρίσεων, στις ίσες ευκαιρίες, στις εύλογες προσαρμογές, από τη μεριά των εργοδοτών για τη εργοδοσία των αναπήρων, στη προσβασιμότητα στο χώρο εργασίας, προσβασιμότητα στη τεχνολογία κλπ. Έτσι και εμείς, αυτή την στιγμή στην Ελλάδα, με το σχέδιο νόμου πλαίσιο κατά των διακρίσεων, επαναλαμβάνουμε την ίδια ορολογία».
Η κυρία Μπερνιδάκη τυφλώθηκε από ατύχημα σε ηλικία 3 χρόνων. Αυτό όμως δεν αναχαίτισε μία διακεκριμένη πορεία στο πανεπιστημιακό χώρο αλλά και στο χώρο της πολιτικής. Η κυρία Μπερνιδάκη πιστεύει ότι πρέπει να δημιουργήσουμε μία δικαιότερη κοινωνία που δεν θα αντιμετωπίζει τα άτομα με αναπηρίες ασθενείς, ή ως αντικείμενα ελεημοσύνης, αλλά ως ανεξάρτητους και ισότιμους πολίτες.
Οι αρχαίοι, λέει η κύρια Μπερνιδάκη, μας μαθαίνουν ότι όλοι υποκείμεθα στα βάσανα το πόνο και εντέλει στο θάνατο και εκείνο που τελικά μετράει στη ζωή είναι η σχέση με τους άλλους, η χαρά της ανθρώπινης επαφής. «Νομίζω ότι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα εγώ είναι ότι αυτή η χαρά της ζωής, μπορεί να διεκδικηθεί και από τους ανάπηρους, παρόλο που υπάρχει το βάσανο».
Στην Ουάσιγκτον η κυρία Μπερνιδάκη ήταν προσκεκλημένη της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αμέρικαν και του Ελληνοαμερικανικού Ινστιτούτου, συναντήθηκε επίσης και με παράγοντες της ομογένειας, ανάμεσα στους οποίους και με τον ελληνικής καταγωγής δημοκρατικό Γερουσιαστή, Πωλ Σαρμπάνη.
