Ο Πρόεδρος Μπους ανακοίνωσε ένα μεγαλεπήβολο πρόγραμμα, καθώς ετοιμάζεται για την τελετή ορκωμοσίας του για τη δεύτερη θητεία του στο Λευκό Οίκο.. Στο μεταξύ, οι δημοκρατικοί προσπαθούν να αναδιοργανωθούν, μετά την επανεκλογή του κ. Μπους το Νοέμβριο και τον μειωμένο αριθμό εδρών τους στο Κογκρέσο.
Ο πρόεδρος Μπους νίκησε τον υποψήφιο των δημοκρατικών, Γερουσιαστή Τζων Κέρρυ με σχετικά μικρή διαφορά ψήφων: 51% με 48%. Αλλά ο Πρόεδρος δεν δίστασε να ανακοινώσει, αμέσως μετά τη επανεκλογή του ότι θα χρησιμοποιήσει τη ψήφο εμπιστοσύνης του αμερικανικού λαού για να προωθήσει το πρόγραμμά του, που προβλέπει πάνv απ όλα μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό σύστημα και το σύστημα συνταξιοδότησης , το λεγόμενο Σοσιαλ Σεκιούριτι. O κύριος Μπους τόνισε: «Με τις εκλογές αυτές κέρδισα πολιτικό κεφαλαίο. Και σκοπεύω να ξοδέψω το κεφάλαιο αυτό. Αυτό είναι το στυλ μου.»
Εκτός από το ότι κέρδισαν το Λευκό Οίκο, οι ρεπουμπλικανοί, αύξησαν επίσης τις έδρες τους τόσο στη Βουλή, όσο και στη Γερουσία, καθιστώντας το έτσι δυσκολότερο για τους δημοκρατικούς να παρεμποδίζουν ορισμένες πρωτοβουλίες τους.
Ο καθηγητής πολιτικών επιστημών του Πανεπιστήμιου Κάθολικ, της Ουάσιγκτον, Τζων Ουάιτ, λέει ότι η τελευταία φορά που οι ρεπουμπλικανοί είχαν την πλειοψηφία εδρών και στα δύο σώματα του κογκρέσου ήταν στη δεκαετία του 1920. «Και το 2002, και το 2004 οι ρεπουμπλικανοί κέρδισαν έδρες στο κογκρέσο και πιστεύω ότι θα χρησιμοποιήσουν την πλειοψηφία αυτή εδρών και όπως λέει και ο Πρόεδρος, θα ξοδέψουν όσο πολιτικό κεφάλαιο διαθέτουν.»
Ορισμένοι αναλυτές ήδη προειδοποιούν ότι ο πρόεδρος Μπους θα πρέπει να ξοδέψει με σύνεση το πολιτικό του κεφάλαιο. Ο Στουαρτ Ρόθεμπεργκ , εκδότης ενός πολιτικού ενημερωτικού φυλλαδίου εδώ στη Ουάσιγκτον, που παρακολουθεί προσεκτικά τα αποτελέσματα των προεδρικών και των ενδιάμεσων εκλογών, λεει: «Νομίζω, ότι αυτό που συνέβη ήταν ότι οι Ρεπουμπλικανοί έκαναν πολύ καλά την δουλειά τους, στο να κινητοποιήσουν τον πυρήνα των υποστηρικτών τους, και να εστιάσουν την προεκλογική εκστρατεία τους σε θέματα ηθικής και τρομοκρατίας, παρά στο Ιράκ και στο θέμα της εργασίας. Και κέρδισαν με μικρή διαφορά. Δεν θεωρώ ότι αυτό αποτελεί μία φοβερή αλλαγή στη αμερικανική πολιτική, ή στη αμερικανική κυβέρνηση.»
Ο Πρόεδρος Μπους λέει ότι θα προσεγγίσει του δημοκρατικούς, που έχουν τους ίδιους στόχους με αυτόν. Ηγέτες των Δημοκρατικών αφήνουν να διαφανεί ότι θα αντισταθούν σε θέματα για τα οποία πιστεύουν πως αξίζει να αγωνισθούν. Η ηγέτης των Δημοκρατικών στη Βουλή, βουλευτής της Καλιφόρνιας Νανσυ Πελόσι λέει: «Ξέρουμε όμως ποιά είναι η ψυχή του δημοκρατικού κόμματος. Έχει να κάνει με την ευημερία, την κοινότητα, τις ευκαιρίες και τη δικαιοσύνη. Έχει να κάνει με την υπευθυνότητα και την προστασία της χώρας μας.»
Εμπειρογνώμονες αναφέρουν ότι ένα από τα προβλήματα των δημοκρατικών, στο εγγύς μέλλον, είναι να βρουν ένα ηγέτη που να μπορεί να διευκρινίσει όχι μόνο σε τι αντιτίθεται το κόμμα , αλλά και σε τί πιστεύει.
Ο Τζων Φόρτιερ γράφει για την πολιτική των ΗΠΑ στα Ινστιτούτο American Enterprise της Ουάσιγκτον: «Στο τέλος της ημέρας πηγαίνεις σπίτι σου και δεν έχει στα χεριά σου τη προεδρία. Και για το αμερικανικό πολιτικό σύστημα, που είναι προεδρικό, και όχι κοινοβουλευτικό, αυτό σημαίνει ότι το δημοκρατικό κόμμα για τα επόμενα τρία χρόνια δεν θα έχει ηγέτη μέχρις ότου επιλέξει ένα άλλο προεδρικό υποψήφιο.»
O Tζων Ουάιτ, του Πανεπιστημίου Κάθολικ, λέει ότι οι δημοκρατικοί χρειάζεται να κάνουν δύο πράγματα, κατά τους επόμενους μήνες, καθώς θα αρχίσουν τη διαδικασία επανενεργοποίησης των οπαδών του κόμματος: «Πρώτον πρέπει να δημιουργήσουν ένα συγκεκριμένο μήνυμα και συγκεκριμένες ιδέες. Πρέπει στη πραγματικότητα να ξεκινήσουν εκ του μηδενός. Δεύτερον, είναι το αντιπολιτευόμενο κόμμα και για το λόγο αυτό θα πρέπει να αποφασίσουν σε τι θέματα θα αντιταχθούν στον Πρόεδρο και στους Ρεπουμπλικανούς και σε τι θέματα θα συμφωνήσουν μαζί τους.»
Οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν ότι η τρομοκρατία έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στις εκλογές του 2004. Όμως ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων, που ερωτήθηκαν κατά την αποχώρησης τους από τα εκλογικά κέντρα, ανέφεραν ότι του προβληματιζουν θέματα ηθικής.
Ο καθηγητής του πανεπιστήμιου Αμέρικαν, Άλαν Λίτσμαν, που εξειδικεύεται στη ιστορία των Προέδρων των ΗΠΑ, λέει ότι οι δημοκρατικοί πρέπει να βρουν ένα τρόπο να προσελκύσουν τις πιο συντηρητικές περιοχές της χώρας, ειδικά το νότο, και τις δυτικές και μεσοδυτικές πολιτείες. Συγκεκριμένα ο κύριος Λίτσμαν είπε: «Οι δημοκρατικοί πρέπει να πάρουν το φιλελευθερισμό του Φράκλίν Ρούσεβελτ και του Λίντον Τζόνσον και να τον επαναπροσδιορίσουν για το 21ο αιώνα δίνοντάς του κυρίως ηθική χροιά. Οι Δημοκρατικοί δεν μπορούν να αποφεύγουν τα θέματα ηθικής. Αντίθετα πρέπει να τα ενστερνιστούν.»
Και ενώ οι ρεπουμπλικανοί ανυπομονούν να χρησιμοποιήσουν την δύναμη τους στη Βουλή και Γερουσία για να προωθήσουν μία συντηρητική ατζέντα, ιστορικοί αναλυτές τονίζουν ότι συνήθως οι δεύτερες προεδρικές θητείες συχνά αντιμετωπίζουν ανεπάντεχες πολιτικές δυσκολίες. Μάλιστα οι τρεις τελευταίοι πρόεδροι που επανεκλέγησαν, συγκεκριμένα ο Μπιλ Κλίντον, ο Ρόναλντ Ρήγκαν και ο Ριτσαρντ Νίξον, αντιμετώπισαν σκάνδαλα κατά την δεύτερη θητεία τους στο Λευκό Οίκο.