Η ασπιρίνη είναι ένα φάρμακο για το οποίο οι επιστήμονες βρίσκουν συνεχώς καινούριες χρήσεις. Στη συνέχεια ακολουθεί η ιστορία της ασπιρίνης και οι τελευταίες ανακαλύψεις για τη χρήση της.
Πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια πριν, στην αρχαία Ελλάδα, ο Ιπποκράτης έδινε συμβουλές στους ασθενείς του για το πως να απαλύνουν και να ανακουφίζουν τον πόνο. Ο σπουδαίος αυτός γιατρός τους συμβούλευε λοιπόν να μασούν κομμάτια από τον κορμό της ιτιάς. Ο εξωτερικός φλοιός της ιτιάς περιέχει μία χημική ουσία που ονομάζεται σαλικιλικό οξύ. Τον 17ο αιώνα χρησιμοποιούσαν φλούδα ιτιάς για να αντιμετωπίσουν τον πυρετό. Το 1860, Γερμανοί επιστήμονες της εταιρείας Μπάγιερ, αντιγράφοντας τη φύση, δημιούργησαν το ακετιλο-σαλικιλικό οξύ. Δανείστηκαν ένα όνομα από το φυτό σπιρέα, το οποίο, όπως και η ιτιά, περιέχει επίσης την ίδια ουσία και έτσι ονόμασαν τη νέα τους φαρμακευτική φόρμουλα «Ασπιρίνη.»
Η ασπιρίνη χρησιμοποιείται πάνω από έναν αιώνα τώρα για τη θεραπεία του πονοκεφάλου, μυαλγιών και πυρετού. Το 1982, ένας Βρετανός επιστήμονας, ο Νομπελίστας στην ιατρική Σερ Τζον Βέιν, ανακάλυψε ότι η ασπιρίνη εμποδίζει την παραγωγή κάποιων φυσικών ουσιών που ονομάζονται προσταγλανδίνες. Η παραγωγή των ουσιών αυτών προκαλεί πόνο και πρήξιμο σε κατεστραμμένους ιστούς του σώματος, όμως επίσης βοηθά στην προστασία των τοιχωμάτων του στομάχου και του λεπτού εντέρου, καθώς επίσης και στην καλή λειτουργία των νεφρών, της καρδιάς και των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Όμως, υπάρχει ένα πρόβλημα: η ασπιρίνη δρα εναντίων όλων των προσταγλανδινών, καλών και κακών.
Αργότερα, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η ασπιρίνη αντιδρά με ένα ένζυμο. Μια μορφή αυτής της πρωτείνης δημιουργεί μια προσταγλανδίνη, που προκαλεί πρήξιμο και πόνο, ενώ μία άλλη μορφή δημιουργεί το προστατευτικό είδος των προσταγλανδίνων. Έτσι λοιπόν, ενώ η ασπιρίνη από τη μια βοηθά στην υποχώρηση των πρηξιμάτων και πόνων, από την άλλη μπορεί να κάνει κακό στο στομάχι και στο λεπτό έντερο. Γι’ αυτό και δεν συνιστάται για άτομα που πάσχουν από στομαχικές παθήσεις. Η ασπιρίνη, όταν λαμβάνεται σε μεγάλες ποσότητες μπορεί επίσης να προκαλέσει αιμορραγία.
Πολλοί άνθρωποι παίρνουν ασπιρίνη για να μειώσουν τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής. Η ασπιρίνη έχει την ιδιότητα να βοηθά στο να μη δημιουργούνται θρομβώσεις στην καρδιά, ή ακόμη και στον εγκέφαλο και έτσι να αποφεύγονται ακόμη και τα εγκεφαλικά επεισόδια. Την ανακάλυψη αυτή την έκανε ο γιατρός Λώρενς Κρέιβεν γύρω στα 1950, όταν παρατήρησε ασυνήθιστες αιμορραγίες σε παιδιά που έπαιρναν ασπιρίνη για να αντιμετωπίσουν τον πόνο μετά από εγχείρηση αμυγδαλών.
Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι η ασπιρίνη μπορεί να βοηθά στην πρόληψη καρκίνων, όπως αυτών του στομάχου, των εντέρων ή ακόμη και του μαστού. Η ασπιρίνη βοηθά στην μείωση των οιστρογόνων που θεωρούνται υπεύθυνα για τη δημιουργία καρκίνου του μαστού στις γυναίκες.
Παρά το γεγονός όμως ότι η ασπιρίνη θεωρείται καλό φάρμακο για την πρόληψη και θεραπεία πολλών ασθενειών, οι γιατροί συνιστούν ότι κανείς δε θα πρέπει να παίρνει ασπιρίνη χωρίς την έγκριση του γιατρού, γιατί η λήψη της όχι μόνο δεν είναι ασφαλής για όλα τα άτομα αλλά μπορεί επίσης να αλληλεπιδράσει με άλλα φάρμακα και να προκαλέσει κακό. Γυναίκες σε κατάσταση εγκυμοσύνης θα πρέπει να αποφεύγουν να παίρνουν ασπιρίνη. Η χρήση ασπιρίνης σε παιδιά μπορεί να προκαλέσει μια σοβαρή ασθένεια που ονομάζεται σύνδρομο του Ρέγιε. Παρόλα τα προβλήματα όμως, η ασπιρίνη δεν παύει να είναι ένα από τα παλαιότερα και πιο διαδεδομένα φάρμακα στον κόσμο.
