To τίμημα που κατεβαλε η ελληνοαμερικανική κοινότητα στις 11 Σεπτεμβρίου ήτανε πάρα πολύ βαρύ, εκτός από τα πολλά θύματα, τους ενορίτες τους οικογενειάρχες και τα παιδιά τους που χάθηκαν, χάθηκε επίσης, και το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, το οποίο βρίσκονταν δίπλα στους Διδύμους Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρο εμπορίου, και κατέρρευσε και αυτό μαζί τους. Ιερατικό προϊστάμενος του ναού του Αγ,. Νικολάου ήταν ο αιδεσιμότατος Ιωάννης Ρώμας Ραμπαούνης. Μαζί του μίλησε ο Γιώργος Μπίστης στο «σημείο μηδέν», εκεί ακριβώς που βρίσκονταν η εκκλησία του Αγ. Νικολάου.
Ο αιδεσιμότατος Ιωάννης Ρώμας Ραμπαούνης είπε:«Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τις 11 Σεπτεμβρίου, που καταστράφηκαν τα δύο μεγάλα κτίρια και μαζί με αυτά έφυγε και ο Άγιος Νικόλαος. Εγώ ήμουνα στο Άγιο Νικόλαο για 30 χρόνια, και ως ιερατικός προϊστάμενος για 18 χρόνια. Όταν την δεύτερη μέρα που κατέβηκα να δω το Άγιο, όπως έφτασα στη γωνία και κοίταξα, είδα μονάχα 15 πόδια ψηλά σίδερα, δεν είδα την εκκλησία καθόλου , τότε πραγματικά συγκινήθηκα, γονάτισα, και έκλαψα διότι υπηρετώ τόσα χρόνια τον Άγιο. Όμως είπα στο εαυτό μου ότι πολλά άτομα έχουν σκοτωθεί και στους δύο πύργους, και το Άγιο Νικόλαο θα τον ξαναχτίσουμε πάλι, διότι έχουμε την βοήθεια του σεβαστού μας αρχιεπισκόπου κύριου Δημητρίου μαζί με τους συνεργάτες του, έχουμε και τον κυβερνήτη μας κύριο Πατάκη, έχουμε τον Δήμαρχο κύριο Μπλουμπεργκ, όλος ο κόσμος είναι μαζί μας.»
Και ο κύριος Ρώμας συνέχισε : « Μας έχουνε δώσει πολλές δωρεές από το πατριαρχείο μας, από την Ελλάδα, η Ελληνική κυβέρνηση μας έδωσε μισό εκατομμύριο δολάρια, ο δήμαρχος Αθηναίων κύριος Αβραμόπουλος μας έστειλε περίπου 400 χιλιάδες δολάρια, ο κύριος Κοτσάκης μας έδωσε 250 χιλιάδες δολάρια και μας έχουν υποσχεθεί ότι ο Άγιος Νικόλαος θα χτιστεί στο ίδιο μέρος, εδώ που ήταν πρώτα. Και θα είναι φάρος στα μεγάλα κτίρια που θα χτιστούν αργότερα ,θα μπαίνει ο κάθε χριστιανός μέσα να κάνει το σταυρό του και να φεύγει με την ψυχή του ανακουφισμένη. Ο Άγιος Νικόλαος όλα αυτά τα χρόνια, δέχονταν όλο τον κόσμο, οποιανδήποτε άνθρωπο, όποια εθνικότητα και αν είχε. Κάθε χριστιανός που ερχότανε έφευγε πραγματικά ανακουφισμένος.»
Και ο αιδεσιμότατος κατέληξε: « Εύχομαι τώρα, σιγά-σιγά όλοι μας, με την βοήθεια του Σεβασμιότατου να φτιάξουμε την εκκλησία να είναι ωραία, θέλουμε λίγο χρόνο ακόμα αλλά θα περιμένουμε να γίνει ότι το καλύτερο .»