Η Shelley Berkley εκπροσωπεί στην Αμερικανική Βουλή την Πρώτη Εκλογική Περιφέρειας της Νεβάδα, το κοσμοπολίτικο Λας Βέγκας, που φημίζεται διεθνώς ως η πρωτεύουσα των τυχερών παιγνιδιών και της ψυχαγωγίας. Αν και το όνομά της κάθε άλλο παρά Ελληνικό είναι εν τούτοις οι ρίζες της ξεκινούν από την Ελλάδα. Λέει η ίδια: «Η γιαγιά μου κι η οικογένεια της ήτανε μέλη της εβραϊκής κοινότητας Θεσσαλονίκης. Θεωρούσαν τους εαυτούς τους εβραίους Έλληνες. Η γιαγιά μου, τα επτά αδέλφια της και οι γονείς τους ήρθαν στην Αμερική στα χρόνια των Βαλκανικών πολέμων για να αποφύγουν τις εχθροπραξίες και τα όσα συνέβαιναν στην περιοχή».
Πρώτος σταθμός τους στον Νέο Κόσμο ήταν η Νέα Υόρκη, σε μια εργατική γειτονιά της οποίας γεννήθηκε η Shelley Berkley λίγες δεκαετίες αργότερα. Από το φτωχικό Νεοϋορκέζο διαμέρισμα της Sarah Torres, όπως ονομάζονταν η γιαγιάς της, η Shelley είδε για πρώτη φορά το φως του ήλιου. Και κοντά της πέρασε πολλά απ τα παιδικά της χρόνια.
Θυμάται: «Η γιαγιά μου διηγιόταν συχνά ιστορίες από το υπερατλαντικό ταξίδι τους.Τόσα άτομα που είχε η οικογένειά δεν μπορούσανε να είναι επιβάτες πρώτης θέσης. Ταξίδεψαν κατάστρωμα και δεν έβλεπαν την ώρα να φτάσουν. Νόμιζαν ότι στην Αμερική οι δρόμοι ήταν στρωμένοι με χρυσάφι. Την πρώτη φορά που κάποιος τους πρόσφερε ένα hot dog η γιαγιά μου δεν πίστευε πως είναι φαγώσιμο γιατί δεν είχε ξαναδεί τέτοιο φαί στην Ελλάδα. Πάντα εκθείαζε τα θαύματα της Αμερικής αλλά ποτέ δεν ξέχασε την ιδιαίτερη πατρίδα της,την Θεσσαλονίκη».
Η Ελλάδα ήτανε στην καρδιά πολλών προγόνων της Shelley Berkley από τον 15ο αιώνα που εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη ως εξόριστοι από την Ισπανία. Η προγιαγιά της, η Rachel Torres, που γεννήθηκε στη νύμφη του Θερμαϊκού, θυμόταν πάντα νοσταλγικά την περίοδο που έζησε εκεί.
Η Shelley Berkley μας διηγήθηκε μάλιστα ετούτη την χαρακτηριστική ιστορία: «Η προγιαγιά μου έλεγε ότι κάθονταν στην βεράντα μας και επειδή σε εκείνα τα χρόνια δεν ήτανε σωστό να αυτοσυστηθεί ένας άνδρας σε μιαν άγνωστη γυναίκα, ο προπάππους μου την φλερτάριζε κάνοντας βόλτες πάνω κάτω στον δρόμο του σπιτιού μας. Μια μέρα πήρε το θάρρος και χτύπησε την πόρτα, μίλησε με τους γονείς της κι έτσι έγινε το προξενιό».
Η Rachel Torres, της οποίας ο ρομαντικός σύζυγος ήταν εκφορτωτής πλοίων, έκανε τόσο παραστατικές περιγραφές της ζωής στην Θεσσαλονίκη, που όταν η βουλευτής από την Νεβάδα πήγε πριν πέντε χρόνια εκεί, κατάφερε κι εντόπισε τον δρόμο του οικογενειακού σπιτιού της.
Και από μια γωνιά του δρόμου εκείνου η Shelley Berkley μάζεψε σε ένα βάζο χώμα και το έφερε στο Λας Βέγκας, όπου δύο μήνες αργότερα πέθανε η μητέρα της. «Έριξα στον τάφο της μητέρας μου λίγο χώμα από τα Ιεροσόλυμα και το χώμα από την Θεσσαλονίκη. Έτσι επανασυνδέθηκε με τις ρίζες της».
Η Shelley Berkley υποστηρίζεται από πολλές ανομοιογενείς ομάδες πολιτών όπως ισπανόφωνους και αφροαμερικανούς. Επίσης η δυναμική Ελληνοαμερικανική κοινότητα, όχι μόνο στο Λας Βέγκας αλλά και σε πανεθνικό επίπεδο, την έχει αγκαλιάσει σαν καθαρά δικό της βλαστάρι.
Η ίδια πάντα τονίζει ότι είναι περήφανη για
τις εθνικές και πολιτιστικές καταβολές της. Μας είπε: «Έχω όλα τα συστατικά που χαρακτηρίζουν τους εβραίους κι όλα
τα στοιχεία που συνθέτουν τους Έλληνες. Μέσα μου έχουνε γίνει ένα και το αυτό. Είμαστε δεμένοι με την οικογένεια και φροντίζουμε για κάθε μέλος
της. Λατρεύουμε την πατρίδα, την
δημοκρατία και την ελευθερία. Όλες αυτές τις αρχές μου τις έχουν χαρίσει από
κοινού η εβραϊκή και η Ελληνική κληρονομιά μου».
Στην συνέντευξη που παραχώρησε στην Ελληνική Υπηρεσία της Φωνής της Αμερικής είπε μεταξύ άλλων: «Έχουμε κοινές αξίες. Πιστεύω ότι τα Τουρκικά στρατεύματα πρέπει να φύγουν από την Κύπρο. Αντιμετωπίζω πολλά σχετικά θέματα από τότε που έγινα μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας προώθησης Ελληνικών υποθέσεων και συνεργάζομαι στενά με άλλους Ελληνοαμερικανούς νομοθέτες, όπως οι κύριοι Bilirakis, Sarbanes και Space που είναι εξαίρετοι».
Η Shelley Berkley δεν κρύβει επίσης την χαρά της για την πιθανότητα που υπάρχει σε μια γειτονική της εκλογική περιφέρεια να εκλεγεί βουλευτής η στενή της φίλη Dina Titus, που ήτανε κάποτε παράνυμφος στον γάμο της. Κατά την έκφρασή της: «Θα είναι καταπληκτικό αν η Νεβάδα στείλει τελικά δύο Ελληνίδες να την εκπροσωπήσουν στην Αμερικανική Βουλή. Σας διαβεβαιώνω πως σε μια τέτοια περίπτωση η Ντίνα κι εγώ θα συνεργαστούμε στενά και θα θέσουμε τα θέματα που αφορούν την Νεβάδα και την Ελληνοαμερικανική κοινότητα στο επίκεντρο των νομοθετικών προτεραιοτήτων μας».
Λέγεται πως το μόνο σίγουρο στοίχημα στο Λας Βέγκας σήμερα είναι ότι η Shelley Berkley θα επανεκλεγεί. Το Λας Βέγκας είναι μια πόλη που καυχιέται πως ότι κάνει ο επισκέπτης της εκεί μένει εκεί -- δεν το μαθαίνει κανείς αλλού. Η Shelley Berkley όμως θέλει ότι καλό γίνεται στο Λας Βέγκας να μη μένει εκεί αλλά να ακούγεται παντού.
