Ομιλία κ. Γιώργου Μπίστη, Δ/ντού Ελληνικής Υπηρεσίας VOA
κατά την αποδοχή του Βραβείου Ειρήνης Gusi 2007 για Δημοσιογραφία
Μανίλα, Φιλιππίνων 21 Νοεμβρίου, 2007
Πρόεδρε κ. Fidel V. Ramos,
Αντιπρόεδρε κ. Noli De Castro,
Πρόεδροι του Ιδρύματος Gusi, κύριοι Manuel Morato και Barry Gusi
Τιμώμενοι της αποψινής εκδήλωσης,
Επίσημοι και εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Κυρίες και Κύριοι:
Με πολύ χαρά η σύζυγός μου κι εγώ βρισκόμαστε κοντά σας απόψε μαζί με τόσους διακεκριμένους πρεσβευτές φιλίας και καλής θέλησης από όλες και τις πέντε ηπείρους του πλανήτη μας.
Έχουμε έρθει από τις ΗΠΑ, όπου τόσο ο πρώην πρόεδρος Fidel V. Ramos όσο και η νυν Πρόεδρος, Macapagal Arroyo, έχουν περάσει μερικά χρόνια της ζωής τους φοιτώντας ο πρώτος στην περίφημη στρατιωτική Ακαδημία του West Point και η δεύτερη στην Σχολή Διπλωματίας του Πανεπιστημίου Georgetown. Σαν δημοσιογράφος δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να ελέγξω τις ακαδημαϊκές επιδόσεις που είχε εκεί η νυν πρόεδρος. Με χαρά σας πληροφορώ απόψε ότι η φοιτήτρια Gloria Macapagal ήτανε στη λίστα του Πρύτανη με τα ονόματα των αριστούχων σε όλη την διάρκεια των σπουδών της στο Georgetown. Επίσης βρήκα ότι ήτανε και συμμαθήτρια ενός νέου που έμελλε αργότερα να γίνει Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών -- του Bill Clinton.
Ξεκίνησα την συνεργασία μου με την Φωνή της Αμερικής στη Ουάσιγκτον μετά το πέρας των σπουδών της νυν προέδρου σας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα στούντιο, στα οποία παράγονται τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματά μου, βρίσκονται σε μικρή απόσταση από το κολέγιο στο οποίο φοίτησε.
Η ταπεινή εργασία μου, την οποία το Ίδρυμα Ειρήνης Gusi αναγνώρισε, είναι ένα μικρό κομμάτι ενός πολύ πιο σπουδαίου έργου που έχει αναληφθεί από διακεκριμένες προσωπικότητες των Ηνωμένων Πολιτειών, της Βαλκανικής και της Ανατολική Μεσογείου, οι οποίες προάγουν την σταθερότητα, την περιφερειακή συνεργασία και την ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ ατόμων με διαφορετική εθνότητα, διαφορετικό θρήσκευμα και διαφορετική οικονομική κατάσταση.
Το βραβείο που μου απονέμετε απόψε αποτελεί μια μεγάλη και ξεχωριστή τιμή για μένα. Το αποδέχομαι με ταπεινοφροσύνη, με υπερηφάνεια, με αίσθημα τεράστιας ευθύνης και με την επιθυμία να εργαστώ για να αποδειχτώ αντάξιος της εμπιστοσύνης σας.
Μοιράζομαι το βραβείο αυτό με όλους τους συναδέλφους μου στη Φωνή της Αμερικής, που ψάχνουνε καθημερινά για την αλήθεια, μερικές φορές ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους, σε μια συλλογική προσπάθεια η οποία στοχεύει στην μετάδοση των εξελίξεων του πλανήτη μας με ακρίβεια και ισορροπία καθώς επίσης και στην παροχή φωνής σε όσους εξακολουθούν να στερούνται βασικά πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες, στους κατατρεγμένους, στα θύματα της εκμετάλλευσης, στους παραμελημένους και στους απειλούμενους από τη δυστυχία.
Ως Αμερικανός περήφανος για την Ελληνική καταγωγή μου αφιερώνω τούτο το Βραβείο Ειρήνης στην Ελληνοαμερικανική κοινότητα, που συστηματικά προάγει και υπερασπίζεται ιδεώδη κι αρχές του Ελληνισμού, όπως η ελευθερία, η δημοκρατία και η ευσπλαχνία, πάνω στις οποίες έχει θεμελιωθεί η θετή μου πατρίδα, οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Είναι η κοινότητα του Γιώργου Παπανικολάου, του επιστήμονα που εφεύρε την περίφημη ιατρική μέθοδο η οποία σώζει τις ζωές εκατομμυρίων γυναικών κάθε χρόνο. Είναι η κοινότητα του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου, του πρωταθλητή στον αγώνα για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και των Γερουσιαστών Olympia Snow και Paul Sarbanes, που αποτελούν την προσωποποίηση της εντιμότητας στον χώρο των δημόσιων λειτουργημάτων. Είναι η κοινότητα των Κυβερνητών Charlie Crist της Φλόριντα και Michael Dukakis της Μασαχουσέτης, που έγινε ευρύτερα γνωστός όταν αναδείχτηκε Υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών το 1988. Είναι επίσης η κοινότητα μιας νέας γενιάς υπέροχων βουλευτών, περιλαμβανομένων των Gus Bilirakis, Zackary Space, Shelley Berkley, Niki Tsongas και John Sarbanes.
Το κοινό που έχουνε μεταξύ τους όλες ουσιαστικά οι προσωπικότητες αυτές συνίσταται στο ότι είναι απόγονοι φτωχών μεταναστών, ανθρώπων που ξεκίνησαν την ζωή τους στον νέο κόσμο χωρίς τίποτα, κυριολεκτικά τίποτα, εκτός από τον καυτερό πόθο να φτιάξουνε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους.
Αποφάσισα να σας διηγηθώ απόψε την ιστορία τους γιατί περικλείει το εξαιρετικά ελπιδοφόρο μήνυμα ότι με σκληρή δουλειά, αποφασιστικότητα και λίγη βοήθεια από ανθρώπους με μεγάλη καρδιά, όλοι, ακόμα κι όσοι βρίσκονται βουτηγμένοι στην ανέχεια και την δυστυχία, μπορούνε μια μέρα να εκπληρώσουνε τις ελπίδες και τις επιθυμίες τους, μέσα σε έναν ελεύθερο κι ειρηνικό κόσμο.
Ήρθα στην Μανίλα για να προσθέσω τις δυνάμεις μου στην συνεχώς αυξανόμενη οικογένεια του Ιδρύματος Ειρήνης Gusi και να βοηθήσω να χτίσουμε ένα τέτοιο κόσμο. Έναν κόσμο στον οποίο όλοι θα έχουνε την δυνατότητα να πλάθουνε όνειρα με την προσδοκία πως εάν είναι λογικά τα όνειρά τους θα γίνονται πραγματικότητα. Βρίσκομαι απόψε εδώ για να ενώσω τα χέρια μου με τα δικά σας και να δουλέψω μαζί σας για να κάνουμε το αύριο μια καλύτερη μέρα για όλους.
Σας ευχαριστώ πολύ.