Ένας από τους πιο άξιους κι αγαπητούς γιατρούς που υπηρέτησαν ποτέ την ομογένεια της Αμερικής, ο Νίκος Κακαβιάτος, έκλεισε για πάντα τα μάτια σε ηλικία 78 χρονών.
Ο Νίκος Κακαβιάτος ήτανε από τους γιατρούς εκείνους που νοιάζονταν για τον ασθενή, όχι μόνο σαν επιστήμονας αλλά και σαν άνθρωπος. Στεναχωριόταν όταν έβλεπε κάποιου την υγεία να παίρνει την κάτω βόλτα κι έκανε πάντα τα αδύνατα δυνατά για να δώσει στον πελάτη του κουράγιο και να τον βοηθήσει να ξεπεράσει τα οποιαδήποτε προβλήματα υγείας αντιμετώπιζε. Πήγαινε σε νοσοκομεία ακόμα και στις πιο άβολες ώρες, παρά το ότι υπήρχανε σε αυτά άριστοι εφημερεύοντες γιατροί που παρακολουθούσαν τον ασθενή του, κυρίως για να βεβαιωθεί πως τα πάντα εξελίσσονταν κατά τον καλύτερο τρόπο για τον δικό του νοσηλευόμενο. Η τακτική προσωπική παρουσία του στα νοσοκομεία και τις κλινικές έδινε στον ασθενή τη σιγουριά πως τυχαίνει της καλύτερης φροντίδας. Το ήπιο χαμόγελό του ήτανε πάντα η διαβεβαίωση πως η θεραπευτική αγωγή που σου χορηγούνταν απέδιδε τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Δεν θα ξεχάσω μια φορά που κάποιο στενό συγγενικό μου πρόσωπο τον επισκέφθηκε στο ιατρείο του εκτάκτως. Είχε τάσεις λιποθυμίας, αδικαιολόγητης εξάντλησης κι ενοχλήσεις στο στήθος. Ο Νίκος, αφού εξέτασε προσεκτικά την ασθενή, της έκανε κι ένα καρδιογράφημα για να σχηματίσει πληρέστερη εικόνα των πραγμάτων. Οι γραμμές του καρδιογραφήματος σχημάτιζαν ασυνήθιστα σχέδια που υποδήλωναν την ύπαρξη μιας εξαιρετικά σπάνιας μορφής καρδιοπάθειας. Σαν έμπειρος παθολόγος που ήταν αντιλήφθηκε αστραπιαία πως δεν υπήρχε καιρός για χάσιμο. Έγνεψε στην ασθενή να τον ακολουθήσει και αφού ζήτησε συγνώμη από τους άλλους πελάτες του, που περίμεναν σε έναν προθάλαμο για να εξεταστούν, βγήκε μαζί της από το ιατρείο του και την πήγε προσωπικά στο ιατρείο ενός κορυφαίου καρδιολόγου ειδικού για την περίπτωσή της. Η άμεση επέμβαση του σπεσιαλίστα εκείνου έσωσε την ζωή του συγγενικού μου αυτού προσώπου, που εκ των υστέρων πληροφορήθηκε ότι είχε μπροστά της μόνον μια ή δύο ακόμη μέρες ζωής αν ο Νίκος δεν έκλεινε το γραφείο του για να την πάει επειγόντως χέρι-χέρι σε εκείνον.
Εκτός του ότι ήτανε θαυμάσιος γιατρός ο Νίκος Κακαβιάτος ήτανε επίσης και υπέροχος άνθρωπος. Σε τακτική βάση κάθε εβδομάδα διέθετε μερικές ώρες του χρόνου του σε κλινικές για απόρους, όπου πρόσφερε τις υπηρεσίες του αφιλοκερδώς σε πρόσωπα που δεν είχαν την οικονομική άνεση να επισκεφθούν νοσοκομεία ή ιδιωτικά ιατρεία. Παρά το ότι το επαγγελματικό του πρόγραμμα ήτανε συνεχώς γεμάτο εν τούτοις ο Νίκος πάντα έβρισκε λίγο χρόνο να ενημερώνει δημοσιογράφους και άλλους ενδιαφερόμενους για εξελίξεις στον ιατρικό τομέα και να παραβρίσκεται στις μεγάλες εκδηλώσεις της ομογένειας. Σε μια μάλιστα εποχή απαντούσε και σε ερωτήματα ακροατών της Φωνής της Αμερικής από την Ελλάδα για παθήσεις που είχαν οι ίδιοι ή φιλικά τους πρόσωπα εκεί. Την Ελλάδα την αγάπαγε ιδιαίτερα. Την είχε πάντα στην καρδιά του. Κουράριζε πολλούς Έλληνες, περιλαμβανομένων και διπλωματών της Ελληνικής Πρεσβείας. Επίσης, συνιστούσε στους ασθενείς του άλλους Έλληνες γιατρούς, με διάφορες ειδικότητες, από γυναικολόγους μέχρι οφθαλμολόγους, όταν του ζητούσαν να τους παραπέμψει σε κάποιο σπεσιαλίστα.
Ένα καλοκαίρι που η σύζυγός μου κι εγώ φιλοξενούσαμε μια φίλη από την Ελλάδα συνέβη αυτή να αρρωστήσει και να χρειαστεί γιατρό. Την πήγαμε λοιπόν στον Νίκο για να την εξετάσει. Δεδομένου ότι δεν ήτανε τακτική πελάτης του, την ώρα που εκείνος την εξέταζε, εγώ συμπλήρωνα τα στοιχεία της σε μια κάρτα που μου είχε δώσει η γραμματέας του. Η κάρτα μεταξύ άλλων ζητούσε να αναγράψω και τα στοιχεία του ταμείου ιατρικής ασφάλειας της ασθενούς. Επειδή όμως η Ελληνίδα φίλη μας δεν είχε ασφάλεια για ιατρική περίθαλψη στην Αμερική ζήτησα η χρέωση για την επίσκεψη να γίνει στο όνομά μου και να σταλεί σε εμένα ο λογαριασμός. Αυτό δεν έγινε ποτέ. Ο Νίκος μόλις έμαθε ότι η φίλη μας ήτανε ανασφάλιστη και ότι τα ιατρικά της έξοδα στις Ηνωμένες Πολιτείες θα τα κάλυπτα εγώ, αρνήθηκε να πληρωθεί. Θυμάμαι ακόμα τα λόγια του. Είχε πει: «Δεν είσαι καλά που θα πάρω λεφτά από σένα για να βοηθήσω μια συμπατριώτισσα που είχε την κακοτυχία να αρρωστήσει τις μέρες των διακοπών της στην Αμερική». Και δεν ήτανε μόνο τις υπηρεσίες του που της πρόσφερε αμισθί. Ο Νίκος της έδωσε επίσης δωρεάν και τα φάρμακα που χρειάζονταν για να γίνει καλά ώστε να μην έχει να τα αγοράσει από το φαρμακείο με το πενιχρό Ελληνικό συνάλλαγμα που είχε.
Αυτός ήταν ο Νίκος Κακαβιάτος. Ένας μεγάλος γιατρός κι ένας ακόμα μεγαλύτερος άνθρωπος.
Όπως είναι γνωστό πίσω από κάθε μεγάλο άνδρα βρίσκεται πάντα, συχνά στην αφάνεια, και μια μεγάλη γυναίκα. Η ηρωίδα που στάθηκε στο πλευρό του δικού μας μεγάλου, του Νίκου Κακαβιάτου, η γυναίκα που έζησε από κοντά κάθε χαρά και λύπη του, η ύπαρξη που του πρόσφερε αγάπη κι έμπνευση στην προσωπική του ζωή και στήριγμα στην επαγγελματική, είναι η σύζυγός του Ρένα. Σε αυτήν και στα δύο παιδιά που ο Νίκος απέκτησε μαζί της, τον Πάνο και την Κωνσταντίνα είναι στραμμένη τούτες τις ώρες η σκέψη μας. Σύσωμη η ομογένεια συμπαραστέκεται στο βαρύτατο πένθος τους.
Ανάλαφρο να είναι το χώμα που θα σε σκεπάσει σήμερα αξέχαστε φίλε Νίκο.