Παρασκευή 20 Απριλίου και τα μεσάνυχτα κλείνει επίσημα η προεκλογική εκστρατεία στην Γαλλία για τις πιο αμφίρροπες προεδρικές εκλογές των τελευταίων χρόνων. Απαγορεύεται η δημοσίευση δημοσκοπήσεων μέχρι την Κυριακή 22 Απριλίου στις 8 το βράδυ, όποτε θα μεταδοθούν οι πρώτες εκτιμήσεις, τα περίφημα exit polls, που θα προσεγγίζουν κατά 1% το τελικό αποτέλεσμα.
Οι Γάλλοι θα μπορέσουν να ψηφίσουν την Κυριακή μέχρι τις 8 η ώρα σε έξι διαμερίσματα γύρω από το Παρίσι και τις 12 σε άλλες πόλεις της Γαλλίας. Τα υπόλοιπα εκλογικά τμήματα της χώρας θα κλείσουν στις 6 το απόγευμα.
Καθ όλη την διάρκεια της Παρασκευής από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα μεταδίδονται ακόμη τα μηνύματα των 12 υποψηφίων για την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, ενώ συγκεντρώσεις έχουν προγραμματισθεί σε μεγάλες γαλλικές πόλεις εκτός του Παρισιού, όπως η Λυών, η Τουλούζη και άλλες.
Τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν στο πρώτο γύρο ποσοστό 27% στον φιλελεύθερο υποψήφιο Νικολά Σαρκοζύ, 25% στην υποψήφια του Σοσιαλιστικού κόμματος, Σεγκολέν Ρουαγιάλ ,στο κεντρώο υποψήφιο Φρανσουά Μπαϊρού 19 % και στον ακροδεξιό, Ζαν Μαρι Λεπέν 15,5%.
Η ίδια δημοσκόπηση φέρνει τον Σαρκοζύ και την Ρουαγιάλ να ισοψηφούν με 50% ο καθένας στο δεύτερο γύρο, χωρίς όμως να λαμβάνεται υπ΄ όψιν το μεγάλο ποσοστό των μέχρι σήμερα αναποφάσιστων, που αγγίζει το 42%. Κάποιες άλλες όμως δημοσκοπήσεις δίνουν το προβάδισμα στον Σαρκοζύ με 52%, έναντι 48% της Σεγκολέν Ρουαγιάλ στο δεύτερο γύρο, χωρίς να αποκλείονται και εκπλήξεις.
Ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει έρευνα που έγινε μέσω ίντερνετ σε 1000 άτομα, νέους, που ψηφίζουν για πρώτη φορά, οι οποίοι υποστηρίζουν κυρίως το Σαρκοζύ με δεύτερο τον Μπαϊρού, δηλώνοντας όμως ότι μπορεί να αλλάξουν γνώμη την τελευταία στιγμή.
Όλοι οι υποψήφιοι συμπεριλαμβανομένων και των υπολοίπων 8 από τον ακροδεξιό και αριστερό χώρο, επικέντρωσαν τους στόχους τους στην προεκλογική περίοδο στα θέματα της καταπολέμησης της κοινωνικής ανισότητας και την εθνική συνοχή των κοινωνικών στρωμάτων, με φόντο το τεράστιο πρόβλημα των μεταναστών. Ακόμη προέβαλαν το ρόλο της Γαλλίας στην Ευρώπη και την προώθηση του Ευρωπαϊκού οράματος, ενώ έπεσαν σε δεύτερη μοίρα οι κλασικές πολιτικές παιδείας, εργασίας, περιφερειακής ανάπτυξης και περιβάλλοντος.