Μια μέρα του Φλεβάρη πλάκωσε απρόσμενη χιονιά που οδήγησε στο κλείσιμο των δημόσιων υπηρεσιών, των σχολείων και πολλών καταστημάτων στην Αμερικανική πρωτεύουσα. Το απόγευμα ο ήλιος, που είχε χλωμιάσει από νωρίς, αποσύρθηκε για τα καλά πίσω από τη συνεφιά με αποτέλεσμα να πέσει η θερμοκρασία αρκετά κάτω από το μηδέν και τα χιόνια σε πολλούς δρόμους της πόλης να μετατραπούνε σε πάγο.
Το ίδιο βράδυ στο κέντρο πολιτιστικών εκδηλώσεων της Ελληνικής Πρεσβείας στη Ουάσιγκτον έγιναν τα προγραμματισμένα εγκαίνια μιας έκθεσης φωτογραφίας δύο καταξιωμένων φιλελλήνων καλλιτεχνών, της Beatrice Hamblett και της Sharon Stewart. Λόγω των καιρικών συνθηκών πολλοί από αυτούς που σκόπευαν να παραστούν άλλαξαν την τελευταία στιγμή σχέδια και μείνανε στο σπίτι.
Όμως όσοι αψηφίσαμε την παγωνιά και πήγαμε στα εγκαίνια αποζημιωθήκαμε με το παραπάνω γιατί ο κόσμος στον οποίο μας εισήγαγαν μέσω των ασπρόμαυρων έργων τους οι δύο Αμερικανίδες εκθέτριες ήτανε ζεστός κι ελκυστικός.
Οι φωτογραφίες της Sharon Stewart μας μετέφεραν στην κλασσική εποχή, δείχνοντάς μας την ομορφιά και το αγέρωχο μεγαλείο μνημείων του αρχαιοελληνικού πολιτισμού ενώ η Beatrice Hamblett, με τα δικά της έργα, μας ξενάγησε σε παλιά εγκατατελειμένα σπίτια κι άλλα μισοκαταστρεμμένα κτίσματα της Ελληνικής υπαίθρου, που άσκησαν στην ίδια αλλά και σε μας μια ακατανίκητη γοητεία.
Αν και θεματολογικά τα έργα των δύο αυτών καλλιτεχνών διαφέρουν, εν τούτοις δένονται αρμονικά μεταξύ τους στην έκθεση που επιμελήθηκε η πολιτιστική ακόλουθος Ζωή Κοσμίδου. Τα έργα της Hamblett και της Stewart αντικατοπτρίζουνε έναν προφανή σεβασμό για τα αντικείμενα που επέλεξαν να φωτογραφίσουν και μια έκδηλη αγάπη για την Ελλάδα, στην οποία και οι δύο τους περνάνε κάθε χρόνο αρκετούς μήνες.
Πάνω από όλα όμως εκείνο που δένει τα έργα των δύο καλλιτεχνών είναι ο Ήλιος της Ελλάδας, ο λαμπρός. Η επιβλητική παρουσία του στις φωτογραφίες τους με έκανε να πιστέψω πως σε αυτό το κομμάτι της γης στο οποίο καθημερινά πλανιέται, ακόμα και τα άψυχα ζουν.