Η λεγόμενη τρύπα του όζοντος στην πραγματικότητα δεν είναι κάν τρύπα. Αποτελεί όμως την επίσχναση του προστατευτικού στρώματος του όζοντος στην ατμόσφαιρα της Γής. Το 1986 η Σούζαν Σόλομον, της Αμερικανικής Υπηρεσίας για θέματα Ωκεανών και Ατμόσφαιρας, ηγήθηκε αποστολής στην Ανταρκτική για να εξετάσει από κοντά τα ευρήματα ομάδας Βρετανών επιστημόνων.
«Υπήρχαν πολλές αμφιβολίες στους επιστημονικούς κύκλους τότε», δηλώνει η κ. Σόλομον, «σχετικά με το αν η τρύπα του όζοντος ήταν πραγματική. Αλλά σίγουρα δεν υπάρχουν πλέον αμφιβολίες για το αν η τρύπα αυτή αποτελεί πραγματικότητα και για το αν καλύπτει ολόκληρη την Ανταρκτική ήπειρο».
Η ομάδα της κ. Σόλομον πιστεύει ότι υπεύθυνοι για το φαινόμενο αυτό είναι οι χλωρο-φθοριο-άνθρακες, οι οποίοι είναι χημικές ενώσεις που παράγονται από την βιομηχανία κατά την επεξεργασία ουσιών που χρησιμοποιούνται σε ψυκτικά μηχανήματα ή σε σπρέη αεροσόλ. Η κ. Σόλομον δηλώνει ότι οι χημικές ουσίες που καταστρέφουν το όζον δεν προκαλούν κλιματολογικές αλλαγές. Όμως έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία και γενικά στα οικοσυστήματα.
«Εάν έχουμε ισχνότερο στρώμα όζοντος, έχουμε αυξημένο κίνδυνο καρκίνων του δέρματος, αλλά και καταρρακτών των ματιών», λέει η κ. Σόλομον. «Υπάρχουν επίσης ερωτηματικά για το ποιές μπορεί να είναι οι βιολογικές επιπτώσεις που θα προκύψουν. Τα άτομα της ομάδας του προγράμματος της Ανταρκτικής, συγκεκριμένα, ερευνούν ποιες αλλαγές μπορούν να επιφέρουν οι υπεριώδεις ακτίνες—εξαιτίας της τρύπας του όζοντος—στον πλαγκτόν, για παράδειγμα, των νοτιοανατολικών θαλασσών».
Η διεθνής κοινότητα αντέδρασε γρήγορα στο πρόβλημα αυτό. Το 1989 υπογράφηκε συνθήκη στα ΗΕ για την σταδιακή απαγόρευση των χλωροφθοριοανθράκων και έτσι δέκα χρόνια αργότερα, η παραγωγή τους μειώθηκε κατά 90%. Όπως λέει ο επικεφαλής της υπηρεσίας, Ντέηβιντ Χόφμαν:
«Τα νέα στοιχεία δείχνουν ότι σταμάτησε η λέπτυνση της στιβάδας του όζοντος. Δεν φαίνεται να γίνεται η κατάσταση χειρότερη. Αυτό θεωρείται και το πρώτο στάδιο αποκατάστασης του όζοντος».
Η Σούζαν Σόλομον όμως λέει ότι ορισμένοι χλωροφθοριοάνθρακες συνεχίζουν να εκλύονται από πηγές που είχαν συμπεριληφθεί στην συνθήκη των ΗΕ, όπως τα κλιματιστικά μηχανήματα. Όμως παρόλα αυτά, η κ. Σόλομον αισιοδοξεί και πιστεύει ότι η στιβάδα του όζοντος θα αποκατασταθεί πλήρως έως το 2060, αλλά τονίζει, ότι για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, θα πρέπει ακόμα να καταβληθούν πολλές προσπάθειες.