Τα εθνικά δικαστήρια πρέπει να έχουν την δυνατότητα να επιτρέπουν στα παιδιά μικρής ηλικίας που ισχυρίζονται ότι κακοποιήθηκαν να καταθέτουν υπό συνθήκες που τους διασφαλίζουν επαρκή βαθμό προστασίας, π.χ. εκτός διαδικασίας στο ακροατήριο και μάλιστα πριν από την έναρξή της.
Στην πρόταση αυτή συνοψίζεται μια σημαντική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου πού βγήκε στο Λουξεμβούργο, το οποίο αναγνωρίζει ότι, η αρχή της σύμφωνης με το κοινοτικό δίκαιο ερμηνείας του εθνικού δικαίου, έχει εφαρμογή στο πλαίσιο της αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας σε ποινικές υποθέσεις.
Η απόφαση πάρθηκε με αφορμή ποινική διαδικασία που εκκρεμούσε στα ιταλικά δικαστήρια, καθώς νηπιαγωγός έκανε επανειλημμένα καταχρηστική χρήση σωφρονιστικών μέσων σε βάρος παιδιών που δεν είχαν συμπληρώσει το πέμπτο έτος της ηλικίας τους και συγκεκριμένα τα χτυπούσε συστηματικά και τα απειλούσε ότι θα τους κλείσει το στόμα με λευκοπλάστη, ή τα εμπόδιζε να πάνε στην τουαλέτα.
Το δικαστήριο τονίζει ότι σύμφωνα με την απόφαση πλαίσιο του Μαρτίου 2001, τα κράτη μέλη κατοχυρώνουν την δυνατότητα των θυμάτων που ακούονται κατά την ποινική διαδικασία, αλλά στόχος είναι να διασφαλίζεται στα θύματα μεταχείριση που να βασίζεται στο σεβασμό της αξιοπρέπειάς τους, ενώ τα ιδιαίτερα ευάλωτα θύματα μπορούν να τυγχάνουν ειδικής μεταχείρισης που να ανταποκρίνεται καλύτερα στην κατάστασή τους.
Η απόφαση πλαίσιο δεν ορίζει βέβαια την έννοια του «ευάλωτου» αλλά όταν πρόκειται για παιδιά μικρής ηλικίας τα οποίας ισχυρίζονται ότι κακοποιήθηκαν και επειδή υπάρχουν μεταβολές της ψυχολογικής τους κατάστασης, τότε μπορούν να χαρακτηρίζονται ευάλωτα ώστε να τους παρασχεθείς ειδική προστασία και μεταχείριση. Το Δικαστήριο παράλληλα διευκρινίζει ότι οι συνθήκες εξέτασης των μαρτύρων θυμάτων πρέπει να είναι συμβατές προς τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου, του οικείου κράτους-μέλους.