Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ήταν στα νιάτα του ιδιαίτερα ενεργητικός και πολυταξιδεμένος. Όμως, στα γεράματά του υπέφερε από σειρά προβλημάτων υγείας. Προς το τέλος της ζωής του, είχε δυσκολία ακόμα στο να στέκεται και να κάθεται. Η φωνή του είχε γίνει αδύναμη και δυσκολευόταν να μιλήσει στα πλήθη των πιστών που μαζεύονταν στη Ρώμη για να τον ακούσουν.
Όμως, ο πατέρας Ντέηβιντ Ο’Κόννελ, πρόεδρος του Καθολικού πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, πιστεύει ότι ο Πάπας αυτός άφησε την ανεξίτηλη σφραγίδα του στον κόσμο, ακόμα και κατά την περίοδο που η υγεία του βρισκόταν σε κακή κατάσταση.
«Ο Πάπας αυτός,» λέει ο πατέρας Ο’Κόννελ, «υπήρξε ηγετική φυσιογνωμία, ένας άνθρωπος με συμπόνια, με βαθιά πίστη, που αγάπησε και υπηρέτησε την ανθρωπότητα».
Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος γεννήθηκε ως Κάρολ Βοϊτίλα, στην Πολωνία, στις 18 Μαίου, 1920. Όταν ήταν νεαρός, αγαπούσε τα σπορ και το θέατρο. Το ξέσπασμα του Β΄Παγκοσμίου πολέμου τον βρήκε σπουδαστή πανεπιστημίου. Το 1942, που αποφάσισε να γίνει ιερωμένος, μελετούσε στα κρυφά, από φόβο των Ναζί, που είχαν απαγορεύσει τις θρησκευτικές σπουδές. Το 1964, ο νεαρός Πολωνός κληρικός έγινε αρχιεπίσκοπος της Κρακοβίας και τρία χρόνια αργότερα, επελέγη καρδινάλιος, που αποτελεί μία από τις υψηλότερες βαθμίδες της ιεραρχίας της καθολικής εκκλησίας.
Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος επελέγη στην πρωτοκαθεδρία του καθολικισμού το 1978, σε ηλικία 58 ετών. Υπήρξε ένας από τους νεώτερους ποντίφικες στην ιστορία και ο πρώτος, μετά από πάνω από 450 χρόνια, που δεν είχε γεννηθεί στην Ιταλία.
Ο Τσέστερ Γκίλλις, που είναι ο επικεφαλής του τμήματος Θεολογίας στο πανεπιστήμιο Τζώρτζτάουν στην Ουάσινγκτον, λέει ότι η συμβολή του πάπα στην κατάρρευση του κομμουνισμού στην ανατολική Ευρώπη ήταν ιδιαίτερα σημαντική και ότι, άν και η καθολική εκκλησία έχει τους περισσότερους πιστούς από οποιαδήποτε άλλη, το πρόσωπο του καθολικισμού άλλαξε κάτω από την ηγεσία του πάπα Ιωάννη Παύλου.
«Σε αυτόν», λέει ο κύριος Γκίλλις, «οφείλεται η εξάπλωση του καθολικισμού σε αυτό που ονομάζουμε Τρίτο Κόσμο, για παράδειγμα στην Ασία και την Αφρική και σε μικρότερο ποσοστό στη Λατινική Αμερική. Επομένως, η καθολική θρησκεία γίνεται όλο και περισσότερο η θρησκεία του τρίτου κόσμου και των φτωχών.»
Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος μιλούσε αρκετές γλώσσες και επισκέφθηκε πολλά μέρη του κόσμου. Απηύθυνε εκκλήσεις σε αρχηγούς κρατών, όπως τον Φιντέλ Κάστρο της Κουβας, τον Παλαιστίνιο ηγέτη Γιάσερ Αραφάτ και τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζώρτζ Μπούς, να χρησιμοποιήσουν ειρηνικά μέσα για την επίλυση διεθνών κρίσεων.
Εκατομμύρια άνθρωποι έρχονταν για να ακούσουν τον Πάπα να μιλά ή να κάνει την θεία λειτουργία. Όμως, η επιμονή του να είναι κοντά με τον κόσμο, κόντεψε να του στοιχίσει τη ζωή, όταν το 1981 Τούρκος οπλοφόρος τον τραυμάτισε σοβαρά, στην πλατεία του Αγίου Πέτρου.
Σε κοινωνικά θέματα, ο Πάπας υπήρξε για ορισμένους καθολικούς ήρωας, ενώ για άλλους ήταν απογοητευτικά συντηρητικός. Παρέμεινε άκαμπτα εναντίον του γάμου των κληρικών, την χειροτόνηση των γυναικών, τον έλεγχο των γεννήσεων και των αμβλώσεων.
Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος συχνά έκανε λόγο για τις ελπίδες που είχε για την παγκόσμια νεολαία, αλλά ταυτόχρονα εξέφραζε ανησυχία για το μέλλον τους. Εξάλλου, έκανε ιδιαίτερες προσπάθειες για να πλησιάσει άτομα άλλων θρησκειών. Δεν κατάφερε όμως να επιτύχει μία συμφιλίωση με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Υπήρξε ο πρώτος πάπας που επισκέφτηκε εβραϊκή συναγωγή, ενώ ζήτησε συγγνώμη επειδή οι Καθολικοί δεν έκαναν περισσότερα να βοηθήσουν τους Εβραίους κατά της ναζιστικής καταδίωξης. Όπως λέει ο καθηγητής Γκίλλις, ο πάπας σεβόταν βαθιά τις άλλες θρησκείες:
«Πιστεύω», τονίζει ο κύριος Γκίλλις, «ότι κατανοούσε ότι ο κόσμος μας δεν είναι μόνο χριστιανικός, αν και η χριστιανική θρησκεία είναι η πολυπληθέστερη. Και νομίζω ότι αυτό ήταν ιδιαίτερα σημαντικό, για την κοινωνία μας που παρουσιάζει πολλές κουλτούρες και πολλές θρησκείες, όπου και άν κοιτάξει κανείς. Ο πάπας έτσι προώθησε τον διάλογο και την κατανόηση μεταξύ των θρησκειών».
Αν και ορισμένες αποφάσεις του ποντίφηκα ήταν επίμαχες για κάποιους, ο ίδιος ο πάπας ήταν ταυτόχρονα σεβαστός για την ειλικρίνειά του και την σταθερότητά του.
Σύντομα, το σώμα των καρδιναλίων να εκλέξει τον νέο πάπα. Όμως, για την ώρα οι καθολικοί θρηνούν τον άνθρωπο, που πολλοί πιστεύουν αντικατόπτριζε τα θεϊκά διδάγματα.
